29 (58)

Dzielnik 1:	z ry3.4.2 można dalej d	komponować według wzoru
(*•') » ec	uzyskania k«1.
Ha przykład	dla p=502 kolejne kroki	rozkładu są następujące:
1)	502 = 2 • (2 • 125 + 1)
2)	125 = 2 • S2 +1
3)	62 = 2-(2 15 + 1)
ł)	15 = 2 • 7 + 1
5)	7 = 2 ' 3 + 1
6)	3=21 + 1
W praktyce	wygodniej jest zakończyć	ekompozycję wcześniej,
rzystając	znanych z literatury ro	wiązań dzielników przez

5 i 7. Możliwość podziału przez 3« 5 lub 7 nożna także wykorzystać na wcześniejszych etapach dekompozycji, np.: i' 502 = 2 ' (2 • 125 + 1)

2)    125 » 5-5-5

Powyższy rozkład wymaga użycia 12 przerzutnikćw JK-liiS, podczas gdy dla poprzedniego rozkładu (zakończonego dla k=7) potrzeba

Metoda rozkładu na czynniki jest nieekonomiczna i mało Uniweroalna 'nieprzydatna do syntezy dzielników synchronicznych i dzielników budowanych z liczników scalonych). Dlatego znacznie częściej realizuje się dzielniki częstotliwości wykorzystując liczniki (zazwyczaj ocalone) z układem detekcji żądanego stanu końcowego i zerowaniem (rya.4-1)- Wyjściem dzielnika jest w tym przypadku wyjście detektora stanu końcowego P, gdzie uzyskuje się jeden impuls zerujący na każde P taktów zegara (podział częstotliwości wejściowej przez p). Ponieważ czas trwania impulsu zerującego jest bardzo krótki i trudny do precyzyjnego określenia, a niezawodność całego układu może budzić pewne wątpliwości, często

stosuje się wspomnianą już, zmodyfikowaną wersję układu z rysunku 4.5 (^na stronie 60).

Dla uzyskania odpowiednio dużych pojemności liczników (współczynników podziału dzielników) budowanych z liczników scalonych często niezbędne jest kaskadowe łączenie kilku mikroukładów.

W przypadku scalonych liczników asynchronicznych zazwyczaj łączy się najbardziej znaczące wyjście młodszego stopnia z wejściem starszego stopnia. Scalone liczniki synchroniczne posiadają zwykle specjalne wyppowadzenia służące do łączenia tych układów w bloki o większej pojemności (w ogólnym przypadku dla prawidłowego wykorzyetania tych wyprowadzeń konieczne jest odwołanie się do literatury firmowej lub innych źródeł), liczniki zliczające w przód mają zazwyczaj tzw. wyjście przeniesienia (ar.g, carry I, na którym poziomem aktywnym, zwykle niskim, sygnalizowane jest osiągnięcie przez licznik stanu 11...1. Liczniki zliczające wstecz wyposażone są w wyjście nożyczki (ang. borrow ) sygnalizujące osiągnięcie przez licznik stanu 00...0.

Scalone liczniki synchroniczne wyposażone są często w tzw. wejścia ustawiające, umożliwiające ustalenie dowolnego stanu początkowego licznika. Stwarza to możliwość łatwej realizacji liczników o programowanej długości cyklu, szczególnie w przypadku liczników zliczających Wstecz. Wyjście pożyczki można połączyć z wejściem wpisującym (ang. load. load cnablc. write onable i in.) tj. wejściem uaktywniającym ustawianie licznika, tak aby wystąpienie stanu 00...0 powodowało przepisanie do licznika stanu wejść ustawiających. Długość cyklu takiego licznika jest równa liczbie P reprezentowanej przez stan wejść ustawiających, względnie P+1, zależnis od zastosowanego w wykorzystywanym liczniku scalonym sposobu ustawiania licznika [asynchroniczny lub synchroniczny)