Stntttjcxne pozycje w itM*
ijc się naiczę»cicj
„e na równorzędne* s^dn.kóww «T~«*
„l lj.lv w różnych IcombimcMch. p-
Kombinacje
Schemat 2.
znaków inrcrpunkcyjnych w V,u
łach
Ipyk. Tnm - tyity-(F)
ty wyHatsnw tri*™ (Z r^.Moi ąlty&tmku) (ES)
Wykorzystanie znaków interpunkcyjnych w tytułach sytuuje tekst w święcie interpretatora. Myślnik i nawias są znakami in terpunkcyjnymi wyodrębniającymi. Pełnią funkcję wydzielenia fragmentu tekstu (Nowy Słownik Ortograficzny 1996, XCVl. W tytułach myślniki wyodrębniają poszczególne hipcrtem.it. i ustalają globalny porządek w całym tekście dyskursu. Nawiasy zaś uzupełniają nagłówek. Pełnią funkcję dopowiadającą i służą uogólnieniu.
stwierdzenia własnej odpowiedzi, bądź u/vs-innej, niż takiej, jakiej spodziewa się czytelnik uzupełnione kolejnymi częściami tytułu lub po, są „pierwszą" odpowiedzią na pytanie ząwąo
W tytułach występują również pytania. Pytanie jest zabiegiem czysto strategicznym. Autor stawia pytanie, które wymaga ody wiedzi. Antycypując, w tekście powinniśmy znaleźć rozwiązał.. Pytania mają bardzo różnorodny charakter. Odpowiednie wpr. wadzenie pytania wymaga natychmiast ustosunkowania sie do mego czytelnika (nawet bez czytania tekstu). Lektura jest tylko y szukiwaniem p—‘ 1 *
nia odpowiedzi tuły-pytania są tytułu. Często w tytule.