DSC03123

Pt/NKT WIDZENIA. PERSPEKTYWA. JĘZYKOWY >9 RAI $W

1 łokcie językowego obrani iwiaia. Hinmnyi —owy lihial propmmbadewcztgoetnolin g w i <> i > ki. .mkqoau)e«d»u«anuu,i. które w yoncama mośna określić jako „podmiotowy" i ^ned-miotowy” i przyporządkować terminom rifg hlM— Unprliht «ww of the world) v fkrrrr świata (niemieckie dm$ iprorkirkr V«MtfV lyifla- otyH wdarte jest wizją c zyjąs, implikuje pttramc. • *ąc i podmie i postrzegając y, Umr. będący oczywiście także rezufcaaon czyjegoś widzenia świata, tak sinej implikacji podmiotu me tonera, punkt ciężkości jest w nam przes u nie ty na przedmiot, którym jeataoi zawarte w samym języka. Nie znaczy to jednak, że me można — amur me tyko o czyjejś wizji świata, lecz i — bardziej pośrednio — oczyma obrazie świata, np. dziecka, człowieka „prostego**, urrędraka. Europejczyka, a nawet klasyfikować językowych obrazów świata wedle tępy bat tą ich twórcy I nosiciele, tak jak to proponuje W.l.Pomowalowu.¹ Ola tytułowe pojęcia — punkt widzenia i perspektywą — odnemę zarówno do „wizji**, jak i „obrazu’* świata. Podmiotową rekonstrukcje językowego obrazu świata określone) wspólnoty kulturowej okutą tradycyjną formulą „lud polski” ma być przygotowywany w Lakiem Stewart betowych stereotypów językowych (SLSJI980). pobki świat wartości w podobny sposób chcą rekonstruować realizatorzy tematu JBowmctwo aksjologiczne w języku polskim" ^ł

W tym sakien wykorzystuję „podmiotowy** wanaat mtcremąąca* §o ms pojęcia. Stawiam pytania o punkt widaeośa przyjmowany Sjfijfe wirtualnego użytkownika języka i o perspektywą* które