DSCN2213

KOMENTARZ IX) STAREGO IliSTAMliNTI I

W przekonaniu Pawia nie można było dłużej trzymać w tajemnicy prawdy, Ze Jezus jest Chrystusem, Mesjaszem Bożym. Jednocześnie Paweł zachował, a częściowo uwydatnił, Ironię implicite wpisana w Zycie Jezusa w ujęciu ewangelistów. a mianowicie, Ze Mesjasz ten nie był wojennym zwycięża) mesjanlzmu politycznego, ale cierpiącym Mesjaszem powszechnego królestwa, zrodzonego przez mądrość Bożą jako alternatywa destrukcyjnych królestw lego świata (por.

I Kor 1-4).

Eschatologia i mesjanizm chrześcijański, osnute wokół idei Sługi Pańskiego posłusznego aż po cierpienie i śmierć, stały się więc głównym tematem przepowiadania Kościoła (I Kor 1,17-25). Łukasz wskazuje na Iz 53 jako na fragment, dzięki któremu Filip był w stanie wytłumaczyć dworskiemu urzędnikowi królowej etiopskiej „dobrą nowinę o Jezusie’ (Dz 8,27-39), a w czasach autora Pierwszego Listu św. Piotra obraz cierpiącego Sługi można było uznać za podstawę praktycznego napomnienia (1 P 2,21-25).

Tradycja prorocka była zatem pomocna -nie tylko dla Jezusa, ale i dla wczesnego Kościoła - jako środek kształtowania escliatologii zgodnie z nurtem, który odrzucał mesjanizm polityczny, a zarazem unikał orędzia gnostycy-zmu, które odrzucało świat. Odnowa, której podjął się Bóg i którą postanowi! zrealizować przez Jezusa, nie była oderwana od życia na tym świecie, ale nie była też porządkiem politycznym ustalonym przez władców tego świata. Była znacznie rozleglejsza w czasie i w przestrzeni, będąc zarówno powszechna, jak i wieczna, a pozostająca do jej dyspozycji moc nie była konwencjonalną mocą militarną, lecz alternatywną (postrzeganą jako głupstwo przez ten świat) mocą wytrwałości, cierpienia, miłości.

Biblijne tematy eschatologiczne i mesjańskie i Kościół współczesny

Wyzwanie, przed którym stoi współczesny Kościół, poszukujący swego samorozumienia i walczący o określenie swego posłannictwa w świecie w świetle biblijnych tematów eschatologicznych i mesjańskich, przypomina wyzwanie, jakie zauważyć można we wszystkich formach odwoływania się do Biblii w każdej dziedzinie wysiłków ludzkich: Biblia przedstawia wielką różnorodność obrazów, refleksji i motywów na każdy temat. W dziedzinie escliatologii i mesjanizmu mieliśmy możność dostrzec obszerny repertuar, sięgający od obrazu odrodzo-

I _ntfgo państwa Dawida po obraz przyj** orzyrodzoncgo Sędziego obraz ⁴ "U którego cierpienie Bóg realizuje cole p**** neao Bożego królestwa sprawiedliwo^ >')■ sierdzla. Jeżeli Biblię I |e| późniejsze Lerpretacylne traktuje się abstrakcyjnie Z?* staw obrazów przydatnych do dowolni ** sowanla według takich czy innych ludzkich ?°* ferencji, to Indywidualne bądź grupowe Jff* nie się do Biblii może zawsze znaleźć *2* obraz czy motyw odpowiadający konkreC ^ny tuacji. Szuka ktoś biblijnego uzasadnienia ń *

I nalistycznego programu partyjnego? Obraz 2°* sjasza politycznego może doskonale odjadać temu celowi. Szub ktoś uzasadnieni-, _n '^a' kulturalnego programu reformy _spo|_ec7^; Obraz zagniewanego eschatologicznego sJuf' _ROl objawiającego się jako Syn CzIowieczT Z*

12e zaradzić tej potrzebie.    ^y,m°-

Dla chrześcijan jednak Biblia nie musi, takim nieuporządkowanym magazynem ohr zów. Jest ona raczej świadectwem stwórc? i zbawczej aktywności Boga w określonych £. dowiskach, zawsze mające) na celu wierną JT lizację planów Bożych. Rozmaite tematy escS' tologiczne i mesjańskie, podobnie jak wszystkie inne, zostały przekazane Kościołowi za po$_r„ dnictwem Tego, który zrealizował stwórcze zbawcze cele Boga i tym samym autorytatywnie wyjaśnił, w jaki sposób tradycyjne tematy i ₀b_R1. zy przyczyniają się do naszego rozumienia po. wołania Kościoła jako dalszego ciągu powołania Chrystusa, wybranego i namaszczonego Sługi Bożego. Wierne zastosowanie jakiegoś eschatologicznego tematu czy obrazu stanowi kontynuację Chrystusowej posługi uzdrawiania i odkupienia. Niewłaściwe zastosowanie sprzeciwia się tej posłudze. Kościół przez wieki czerpał z Biblii eschatologiczne obrazy, które służyły realizacji doczesnych celów kosztem Bożego planu przywrócenia stworzenia do stanu doskonałości zamierzonej przez Boga. W imię zwycięskiego Chrystusa popierano roszczenia nacjonalistyczne. W imię Syna Człowieczego gwałcono prawa słabych. W imieniu Mesjasza wojska dokonywały podbojów, które nie służyły przecież chwale Boga, lecz chwale ludzi. Jest tylko jeden przewodnik wskazujący, jak właściwie stosować biblijne tematy mesjańskie i eschatologiczne, a jest to Ten, który przyszedł na świat nie w pałacu, ale w ubogiej szopie (Łk 2), który przestawał nie z królami i książętami, lecz ze zwykłymi ludźmi pracy, który powiedział: „Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników' (Mt 9,13 // Mk 2,17 // Łk 5,32).

tłum, Bogusław 1Vidla