;o. których je
dziedzinaini życia spoleez ście Świadomy. Odpowied rozwiązanie leży de facio tycia i w jej bezpoSrednin
o caloSci. sposobów, w ja
c Wright Mills (1959) dokonuje rozróżnienia pomiędzy problemami jednostek a kwestiami natury publicznej, związanymi ze strukturami społecznymi. Jego najważniejsze dzieło, Soaological Imagmalion f»y obwinia socjologiczna), zawiera krytyczną propozycję tego, gdzie należy lokalizować problemy i poszukiwać rozwiązań.
Sugeruje on, że: ^ ^ ^ danego człowieka i w jego bez-
ItezpoSred ^S^nfu s^tecmyJ bezpośrednio mwar-
........... osobiste i do pewnego stopnia aktywnoSć
związanąTź w Ją Problem jest sprawą prywatną. wartości wyznawane przez jednostkę są przez mą odczuwane jako zagrożenie^
Kwestie wiążą się ze sprawami przekraczającymi granice Środowisk lokalnych poszczególnych jednostek i okres ^
Se w sensiehistorycznym. spoleczeństwi ki poszczególne Środowiska nakładają s
iemnie by tworzyć większe struktury społeczne i historyczne, awcjiio to sprawa natury publicznej: jakaS wartoSć wyznawana przez społeczeństwo postrzegana jest jako zagrożona (s. 8).
Zbiór prywatnych kłopotów i problemów staje się kwestią publiczna i odwrotnie — kwestia publiczna zaowocować może pojawieniem się wielu osobistych kłopotów. Problemy jednostek uważane są często za niepożądane sytuacje, którymi jednostka musi się ^ą w celu ich rozwiązania. Kwestie natury publicznej dotyczą całych grup i wymagają wysiłków instytucji gospodarczych i politycznych na rzecz ich rozwiązania i zapobiegania im. Kwestie publiczne mogą ulec przekształceniu w problemy prywatne, gdy jednostkę obwinia sie o to że nie może poradzić sobie sama. zaprzeczając tym samym konieczności rozwiązania natury publicznej. Przykladowoistmeje kontrowersja dotycząca sytuacji bezdomnych, która zwróciła uwagę całego społeczeństwa. Chodzi mianowicie o to. czy jest to problem ludzi pozbawionych stałego miejsca pobytu, czy też — jak utrzymują inni — problem bezdomności. W każdym przypadku problem ten stanowi kłopot natury prywatnej, jak również jest kwestią publiczną Bezdomność postrzegana jest jako kwestia publiczna me tylko z uwagi
na liczbę obywateli, którzy nie mają stałego zameldowania, ale również z uwagi na implikacje dla polityki mieszkaniowej rządu oraz standardów utrzymania dochodów; pewna liczba ludzi nie może znaleźć mieszkania, na które byłoby ich stać. Jest też tak. że problemy natury społecznej dotykają konkretnych ludzi. Bezdomni to rzeczywiście istniejący ludzie — także rodziny i dzieci — którzy doświadczają stresów związanych z wysiedleniem, brakiem prywatności oraz troską o bezpieczeństwo.
Problemy, kwestie i potrzeby wynikają z interakcji między jednostkami a ich środowiskiem społecznym. Problemy definiuje się jako trudności dotyczące zachowania się ludzi lub też takie wypełnianie relacji społecznych, które wymaga rozwiązania. Ponadto gdy pojawia się troska o kondycję społeczną, definiowana jest ona jako problem społeczny, co u poszczególnych jednostek wywołuje poczucie dyskomfortu oraz wiąże się z ich niewłaściwym funkcjonowaniem w społeczeństwie.' Kwestie to spory, kontrowersje lub też brak zgody występujący w obrębie systemów społecznych lub między nimi. Gdy się pojawiają, mogą zaowocować koniecznością lub możliwością dokonania zmiany. Pojęcie „możliwości" poszerza myślenie i zachęca do uświadamiania sobie warunków braku problemów, które też mogą być przedmiotem zmiany (Kettncr, Daley i Nichols. 1985). Potrzeby pojawiają się wtedy, gdy coś traktowane jest jako zasadnicze czy też pożądane dla poprawy lub też utrzymania jakości życia i gdy brak właśnie tego czegoś. Porażki lub rozpad instytucji społecznych w danym środowisku, jak też luki i bariery w dostępie do świadczeń, wywołują u członków społeczeństwa potrzeby, którymi zająć się trzeba poprzez wprowadzanie zmian. Programy i usługi w systemie świadczeń społecznych stanowią wsparcie w przypadku, gdy wspomniane luki i bariery uniemożliwiają zaspokojenie powszechnie występujących potrzeb.
Świadczenia społeczne
Problemy społeczne i potrzeby ludzkie stanowią cele programów świadczenia usług z zakresu pomocy społecznej. Do świadczeń społecznych sięga się bądź po to, aby poprawić zadowalającą już sytuację. bądź też po to, by zaspokoić potrzeby, na których zaspokojenie nic starczyło środków osobistych, grupowych lub też instylucjonal-