Dubois Miley Praca socjalna jako zawód użyteczny rozdz 1 (1)

PRACA SOCJALNA JAKO ZAWÓD UŻYTECZNY

Wyobraźmy sobie społeczeństwo bez cierpiących jednostek. Czy potraficie przedstawić sobie społeczeństwo, którego wszyscy członkowie mają zaspokojone wszystkie podstawowe potrzeby i stosownie do tego uzyskują środki i możliwości, by zrealizować swoje marzenia o edukacji i zrobieniu kariery? Czy jesteście w sunie objąć wzrokiem i umysłem zdrowe i społecznie funkcjonujące jednostki, które mają dostęp do usług zaspokajających ich potrzeby opieki zdrowotnej oraz innych świadczeń podnoszących wartość ich życia? Czy jest to społeczeństwo, w którym nie ma rasizmu i dyskryminacji oraz w którym docenia się różnice kulturowe i rasowe? Czy widzicie zgodność między potrzebami społeczeństwa i środkami, którymi ono dysponuje, z jednej strony, a należącymi do obywateli środkami i ich potrzebami, z drugiej? Jeśli to Wam się udało, to właśnie oglądaliście społeczeństwo, które nie potrzebuje pracy socjalnej.

Społeczeństwa ludzkie nie są doskonałe. Powstają w nich problemy społeczne, które wymagają społecznych rozwiązań, oraz potrzeby, które trzeba zaspokoić. Czy jesteście skłonni do konfrontowania rzeczywistości tych społecznych problemów, i ludzkich potrzeb? Czy obchodzi Was położenie tych licznych; którzy cierpią z powodu ubóstwa i bezdomności oraz płaczą z głodu i bólu? Czy wątpicie, że są społeczeństwa, w których dzieci mają dzieci, a noworodki są już uzależnione od narkotyków? Czy nie razi Was sytuacja, gdy wymagająca terapii choroba lub dolegliwość nie może być leczona, ponieważ opieka zdrowotna jest nieosiągalna? Czy nie tolerujecie rozprzestrzeniającej się przemocy, która nęka rodziny i związki międzygrupowe? Czy jest dla Was wyzwaniem niesprawiedliwość indywidualnej i instytucjonalnej dyskryminacji, która odmawia praw