Dubois Miley Praca socjalna jako zawód użyteczny rozdz 1 (3)

30_B. DuBols. K. K. Miley

Cci pracy socjalnej jest omówiony szczegółowo w specjalnych amerykańskich dokumentach Narodowego Stowarzyszenia Pracowników Socjalnych (National Associalion of Sociai Workers [NASW] „Working Statemem of Purpose" (1981).

Cel pracy socjalnej jest osiągany przez zastosowanie w praktyce profesjonalnych wartości pracy socjalnej, zasad i metod działania. Pracownicy socjalni mogą np. naradzaó się z jednostkami i rodzinami. ułatwiając im radzenie sobie ze stresami i rozwiązywaniem problemów występujących w stosunkach międzyludzkich. Pracownicy socjalni pomagają lokalnym społecznościom i całemu społeczeństwu w zapobieganiu problemom społecznym oraz ułatwiają korzystanie z usług opieki zdrowotnej i społecznej. 1 w końcu biorą aktywny udział w procesach legislacyjnych i doradztwie politycznym, tak by tworzyó uczciwą i sprawiedliwą politykę społeczną. Podsumowując, pracownicy socjalni oferują usługi doradcze w okresach osobistych kryzysów, doradzają twórcom polityki w sprawach dotyczących kwestii społecznych oraz są orędownikami „ulepszonego" społeczeństwa. Wymienione działania są dowodem na to. że zainteresowania naszego zawodu skupiają się na wzajemnych powiązaniach między jednostką i społeczeństwem. W Żadnym innym zawodzie nie bietze się lak bardzo pod uwagę interakcji między ludZmi i ich społecznym oraz kulturowym środowiskiem, jak w pracy socjalnej.

Perspektywa podstawowego modelu pracy socjalnej

Praca socjalna, jako zawód, dostarcza okazji do pomocy ludziom (w myśl różnych zaloteń praktyki, indywidualnie i kolektywnie),

szkodzie w indywidualnym i społecznym funkcjonowaniu. Na przykład pracownicy socjalni zatrudnieni w charakterze konsultantów rodzinnych zajmują się edukacją młodych rodziców, aby ich przygotować do wykonywania ról rodzicielskich, aby wzmocnić więzi rodzinne. Prowadzący przypadki (case managers) zaangażowani w opiekę nad osobami starszymi doprowadzają do nawiązania kontaktów mię- ^{1 2}

zawód użyteczny

radcy są zaangażowani w wysiłki na rzecz tworzenia polityki społecznej. Ten krótki przegląd przykładów umożliwia nam przynajmniej częściowe poznanie grup odbiorców usług i założeń praktyki pracy socjalnej. (...)

rc posiadają także wszyscy inni praktycy w tym zawodzie, co więcej, każdy z nich’jest w stanie dostosować w praktyce wiedzę i umiejęt- . ności do potrzeb określonych środowisk, rozmaitych grup i populacji.

wielu ,

v społecznych — z.

Praktyka ogólna jest zarówno metodą rozumowania, jak i metodą działania. Pracownicy socjalni jako wcielający w życie podstawowy model pracy socjalnej postrzegają problemy raczej w szerszej niż węższej perspektywie, aby zrozumieć je w możliwie najszerszym kontekście. Powoduje to, że planują interwencję wszechstronną, która dotyczy zarówno jednostki, jak i społecznych aspektów każdego problemu. Praktycy sr*"' ²

jest dyscypliną praktyczną która wymaga zastosowania umiejętności nabytych drogą doświadczenia lub treningu; wymaga wykorzystania w praktyce wiedzy o zachowaniu jednostki ludzkiej;

opiera się na zaangażowaniu odbiorcy usług w rozwiązywanie problemów;

kładzie nacisk na wykorzystanie w równym stopniu zasobów klienta (psychicznych i fizycznych), jak i społeczności w pro-

inym procesie po aa planowanych wysiłkach na rzi centruje się na rozwiązaniach problemu;

(Heffeman, Shuttlesworth i Ambrosino, 1988, s. 275-276). Realizatorzy ogólnego modelu pracują według różnych założeń praktycznych, z różnorodnymi zbiorowościami, w których występują ‘ ' " ty (Tabela I). Pracownicy socjalni mogą kort-

by umożliwić starszym ludziom pozostanie w ich własnych mieszkaniach. Jako członkowie szpitalnych zespołów rehabilitacyjnych, pracownicy socjalni wprowadzają modyfikacje w domach pacjentów

dostarczają im sprzęt oraz przyrządy pomagające osobom niepel-