Pierwszy przydatny międzynarodowy system gwintów został'opracowany w 1841 r przez Josepha Withwortha z Anglii. System ten byfpierwszym systemem, który rozwiazafproblemy związane z zamiennością części. Z biegiem czasu powstały liczne normy gwintów konkurujące miedzy sobą. Dla polepszenia międzynarodowej zamienności części, Komitet ISO przez kilka dziesięcioleci ujednolicał' normy gwintów. W międzyczasie pewna ilość gwintów zostafa dostosowanadozaleceri ISO i tak powstały gwinty metryczne i zunifikowane U N. Oby dwa gwinty maja taki sam podstawowy zarys 60°. Sa one mimo to miedzy sobą niezamienne. Gwint metryczny ma skok i średnice w mm, natomiast gwint UN ma skok określony ilością zwojów na cal. W Europie najbardziej znane sa następujące gwinty:
ISO M
Zastosowanie: Obrabiarki i wszelkie maszyny (mm)
Withworth
Zastosowanie: Rury, potoczenia rurowe, gwinty rurowe I zfaczki rurowe
TR DIN 103
BoUeo
Zastosowanie: Gwinty ruchowe, śruby
pociągowe i transportowo
RD DIN 405
Zastosowanie: Armatura do urzadzcrf straży pożarnej
UN
Zastosowanie: Obrabiarki i wszelkie maszynu (")