img022

44

Eurypides • Tragedie

Bakchantki • Epcjsiyjion 3 • w. S?t-6i9

45

Epejsodion 3

Dionizos

w głębi pałacu 16.

słuchajcie mnie, usłyszcie mój głos!

16, bakchantki, ió, bakchantki!

Chór

Któż to? Kto? I skąd to wezwanie doszło mnie, głos Eujosa?

Dionizos

Ió ió, już drugi raz wołam,    ■ -    !

ja, syn Scraeli i Dzcusa!

Chór

16 ió, o panie nasz, panie, przybądź do kręgu naszego! _f O Bromiosic, Bromiosic!

Dionizos

Wstreąśnij ziemią, boska Ennosis!³⁹ Wstrząs i kuk Chór

Aa,

niebawem dom Penthcusa rozpadnie się i runie!

Dionizos jest w tym pałacu -

oddajcie mu cześć! - Oddajemy!

Widziałyście, jak się rozchwiał

kamienny architraw

na słupach?*⁰ To Bromios krzyknął pośrodku pałacu!

Dionizos

Pioruna zapal jaśniejącą żagiew.

podpal, podpal pałac Penthcusa!

⁶⁰⁸ ** Esnosb (żnnostpitnie) - peraoiłllikncja Trtętfcoia Ziemi.

' KAMIBWYARCHintAW(/ufna... ćrr.boła) - belka wsparta na kolumnach budyn-mi, pootrzynnijuco fryz i gc/rm.

Dionizos

Aa.

czy widzisz, czy ujrzałaś ogień wokół świętego grobu Scmeli, ten płomień, który rażąc gromem,

rozpalił niegdyś

, pioiunny Dzeus? w.    Na ziemię padnijcie, drżące,

na ziemię padnijcie, menadyl Pan wasz, syn Dzcusa, do szczętu rozwala to domostwo!

Chór pada na ziemię.

Z pałacu wychodzi Dionizos uwolniony z więzów.

Dionizos

Kobiety barbarzyńskie, taki was strach chwycił,

«? żeście na ziemię padły? Widziałyście Bakcha walącego tPentheusa pałac? Lecz powstańcie,t odzyskajcie odwagę, pozbądźcie się lęku!

•    Chór

Światło nasze największe uniesień bakchicznych, widzę ciebie z radością, sama opuszczona!

Dionizos

sio Zabrakło wam odwagi, kiedy mnie posłano w ciemne lochy Penthcusa i tam porzucono?

Chór"

Owszem. Gdybyś ucierpiał, któżby mnie ochronił"?

Lecz jak się wyzwoliłeś z rąk tego zbrodniarza?

Dionizos

Wyzwoliłem sam siebie, łatwo i bez trudu.

Przodownica Chóru

m> Przecież on ręce twoje kazał spętać sznurem!

DIONIZOS

Tu właśnie z niego szydzę. Sądził, że mnie spętał -nic dotknął mnie, nie musnął, karmił się złudzeniem.

W stajni, w której mnie zamknął, miał byka przy żłobie: jego skrępował sznurem wkoło nóg i kopyt,