IMGP4830

Więc prędko oddal słuchawkę mamie, a sam wrócił na swoje ulubione miejsce. Pod fortepianem. W sam środek tej muzyki, którą grał tata.

Teraz tata pewnie też gra. Żeby tylko nie zapomniał przyjść po Kamila. Żeby jak najprędzej odebrał go z tego przedszkola. Bo jak tata gra, to o całym świecie zapomina. 0 spaniu, o jedzeniu...

Aha! - przypomniał sobie Kamil o czekoladzie. Wyjął baton z kieszeni, je... Może zostawić kawałek dla tej pyzatej?

Patrzcie! Pyzata przyszła. I nie sama, tylko z panią wychowawczynią. Pani schyliła się nad Kamilem.

-    Chodź, Kamiłku, do dzieci. Zaraz będzie śniadanie.

Pyzata wzięła go za rękę.

-    Ja cię zaprowadzę. Ja mam na imię Ula. wiesz? Miciński mówi na mnie Cebula, ale ja się nazywam Urszula.

Usiadł Kamil przy stole. Ula koło niego. Miciński naprzeciwko.