Obraz0075

75

W praktyce obliczeniowej pomija się moc posuwową ze względu na jej niewielką wartość. A więc moc robocza P_e równa jest mocy skrawania P_c, czyli:

(4.25)

F ■ v

^{e c} 60

Silnik elektryczny, który jest źródłem ruchu głównego i posuwowego, a ponadto musi pokonać straty powstające w przekładni posuwów, w przekładni wrzeciona oraz na śrubach pociągowych lub wałku pociągowym, musi dysponować nadmiarem mocy względem mocy skrawania P_c. Straty mocy w mechanizmach obrabiarki uwzględnia się przez współczynnik sprawności obrabiarki:

(4.26)

gdzie P_s jest mocą silnika obrabiarki.

Współczynnik sprawności obrabiarki T} = 0,75-0,85.

4.4. Ciepło skrawania

Znajomość zjawisk cieplnych w procesie skrawania jest niezwykle istotna we właściwej interpretacji jego przebiegu. Wydzielające się w czasie skrawania ciepło powoduje bowiem znaczne podwyższenie temperatury w strefie skrawania, wpływając na jakość obróbki, właściwości obrobionej powierzchni czy prędkość zużywania się narzędzia.

4.4.1. Bilans cieplny skrawania

Praca skrawania, a więc praca odkształceń plastycznych warstwy skrawanej (spęczanie wióra), oddzielanie wióra od podstawowej masy materiału obrabianego, odkształcenia wióra podczas jego spływania (zginanie), tarcia wióra o powierzchnię natarcia ostrza i tarcia narzędzia o powierzchnię materiału obrabianego, zamieniana jest niemal w całości na ciepło (praktycznie przyjmuje się, że cała praca mechaniczna zamieniana jest na ciepło, bowiem część pracy idącej na powiększenie energii potencjalnej wióra oraz warstwy wierzchniej przedmiotu i narzędzia jest bardzo mała - do około 3%; energia ta związana jest z wprowadzeniem naprężeń wskutek zgniotu). Głównym składnikiem pracy skrawania jest praca siły obwodowej F_c (rys. 4.27).