148
bionej, a więc pogarsza się jej gładkość. Łysinki wiertła również rysują często powierzchnię otworu z powodu przypawania się do nich cząsteczek wiórów. Ponadto istnieje również wpływ posuwu i zbieżności wiertła w kierunku do części chwytowej. Wpływ ten jest analogiczny do wpływu posuwu i kąta przystawienia pomocniczej krawędzi skrawającej. Ze wzrostem posuwu powiększają się mikronierówności powierzchni.
Znaczny wpływ na gładkość powierzchni wierconych i powiercanych otworów mają ciecze obróbkowe, których zastosowanie zmniejsza chropowatość obrobionych otworów.
W przypadku wiercenia dokładność wymiarowo-kształtowa jest znacznie istotniejsza niż gładkość powierzchni, ponieważ rzadko zdarza się, aby wiercenie było równocześnie operacją wykańczającą obróbki otworów. Często po wierceniu następuje pogłębianie lub rozwiercanie. Gładkość powierzchni wierconych jest więc często tylko przejściowa. W tych zaś przypadkach, kiedy wiercone otwory nie podlegają dalszej obróbce, gładkość ich powierzchni nie przedstawia zazwyczaj istotnego znaczenia.
Wiercenie i powiercanie w materiale pełnym nie daje dużej dokładności wymiaru ani gładkości powierzchni. Dokładność po wierceniu odpowiada klasie IT12, chropowatość Rz = 125-20 pm.
Rozwiercanie zgrubne pozwala uzyskać dokładność otworów w klasie od IT11 do IT10, chropowatość powierzchni Rz = 20-7 pm.
Rozwiercaniem wykańczającym można uzyskać dokładność wykonania otworu w klasie IT9 do IT6, natomiast chropowatość powierzchni po obróbce Rz = 4-1,7 pm.
Naddatki na rozwiercanie zgrubne wynoszą 0,5 mm, na rozwiercanie wykańczające zaś 0,25-0,07 mm.