1. Pw.: — dowolna.
Ruch: dmuchanie kawałka papieru, waty, piłeczki pingpongowej lub balonu.
2. Pw: — leżenie tyłem, nogi ugięte w stawach biodrowych i kolanowych, stopy oparte na podłożu, ręce naciskają na dowolną część brzucha lub klatki piersiowej.
Ruch: „rozszerzenie” tej części ciała, do której przyłożony jest opór — wdech, powrót do pozycji wyjściowej — wydech.
Ćwiczenia oddechowe mogą być wykonywane w różnych pozycjach wyjściowych: leżenie tyłem (najbardziej polecana), siadzie klęcznym, klęku podpartym, pozycji stojącej, siadzie prostym oraz w zwisach. Ruchy należy wykonywać dokładnie bez nadmiernego napinania mięśni. Po wykonaniu ruchu następuje krótki odpoczynek w pozycji wyjściowej na rozluźnienie mięśni. Ćwiczenia powtarzamy kilkakrotnie.
• Każdy ćwiczący oddycha we własnym rytmie.
• Wskazane jest rozpoczynanie ćwiczeń od wydechu, który powinien być pełny i przedłużony. przy wykonywaniu ćwiczeń rozluźniających i rozciągających, wdech wykonujemy przed ćwiczeniem, a wydech w czasie rozluźnienia i rozciągania mięśni. Np. skłon japoński: wdech wykonujemy podczas przygotowania do ćwiczenia (ramiona bokiem w górę), a wydech podczas maksymalnego wyciągania ramion w przód.
• Ćwiczenia oddechowe powinny wchodzić w skład różnorodnych zestawów ćwiczeń, nie należy tworzyć osobnego bloku ćwiczeń oddechowych.
• Każde ćwiczenie wykonywane w czasie zajęć korekcyjnych powinno być połączone z oddychaniem, nie wolno wykonywać ćwiczeń na bezdechu.
• Przed rozpoczęciem ćwiczeń należy przewietrzyć salę lub pokój, a w ciepłej porze roku ćwiczyć przy otwartym oknie lub na powietrzu.
Wpływ ćwiczeń oddechowych na kształtowanie prawidłowej postawy ciała, na kształt klatki piersiowej i funkcjonowanie układu oddechowo- krążeniowego jest tak duży, że nie powinno się o nich zapominać planując i organizując ćwiczenia korygujące wady postawy.
Zajęcia gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej prowadzone w większości szkół wśród uczniów klas I-III są dla dzieci z wadami postawy zajęciami dodatkowymi. Zdarza się, że dzieci niechętnie w nich uczestniczą. Nie zawsze przemawia do nich fakt, że ćwiczenia są potrzebne dla ich zdrowia, dla poprawy sylwetki czy polepszenia sprawności fizycznej. Czasem dzieci traktują je jako złą konieczność i szukają różnych wykrętów, aby w nich nie uczestniczyć.
Aby sytuacja uległa zmianie należałoby do zajęć gimnastyki korekcyjnej wprowadzić jak najwięcej elementów gier i zabaw. Zabawy powinny być różnorodne, często zmieniane i uatrakcyjniane o nowe elementy. Powtarzanie tych samych zabaw (choćby najciekawszych) przez wiele zajęć z rzędu, na pewno znudzi i zniechęci dzieci do udziału w zajęciach.
Atrakcyjnym uzupełnieniem ćwiczeń może być śpiew, muzyka a nawet taniec. Zabawy ze śpie-
Przykłady zabaw i gier z elementami korektywy dla klas I-III
Nazwa i opis zabawy |
Znaczenie korekcyjne |
Uwagi metodyczno-organizacyjne |
„Berek-świecznik” Wybrane dziecko jest berkiem, pozostałe biegają po sali. Berek nie może dotknąć dziecka, które zatrzyma się i przyjmie postawę skorygowaną „świecznik" oraz podwinie do podłogi palce stóp i obciąży zewnętrzne krawędzie stóp* |
Kształcenie nawyku „trzymania’ prawidłowej postawy. |
„Świecznik" — ręce ułożone w pozycji: ramię do przedramienia pod kątem 90° oraz ramię do tułowia pod kątem 90°. Także w innych ćwiczeniach! |
„Słońce świeci — deszcz pada" Na hasło „słońce świeci” — dzieci swobodnie biegają i wesoło podskakują. Na hasło „deszcz pada” — dzieci podbiegają do ściany i mocno przylegają do niej pośladkami, piętami, plecami i głową. Ręce wzdłuż tułowia. |
Jak wyżej. |
Można zażartować, że dzieci przylegają do ściany tak, „aby im z dachu nie nakapało na nos”. |
„Samochody” Nauczyciel trzyma w ręku dwa krążki: czerwony i zielony. Gdy podnosi do góry zielony — samochody (dzieci) jeżdżą (biegają). Gdy podnosi czerwony — samochody (dzieci) zatrzymują się w pozycji „świecznika”. |
Jak wyżej. |
Przypominamy zasady bezpiecznego poruszania się samochodami oraz pieszych na ulicach. |