opa10

326 ŁUKASZ OPALIŃSKI

Którą stwierdzili ci wszyscy, co mieli ^4I# Świat, a przecie toż o nim powiedzieli.

Na koniec jeszcze, jeżli i przykłady Nie dadzą w tym (ci) doskonalej rady,

Da ją śmierć sama, bo ta pokazuje.

Że człowiek ten świat daremno smakuje,

^4,ł Ponieważ ona wszytko tu odbiera.

Gdy przez nie; wszego każdy odumiera. Trunna pomiarem rzeczy, a światowe Szczęście się wali w ciemności grobowe,

Czas wszytko niszczy, wszytkie wyniosłości ^4w.Podlegać muszą jego śmiertelności.

A po coż tedy tych pociech pragniemy, Które tak prętko porzucić musicmy?

Na co z tak wielką pracą zdobywamy Wszytkiego, gdy tu krótko gościć mamy?

⁴²⁵ Czemu nie raczej do inszego wieku Gotujemy się. gdzie właśnie czł[owi]eku Szczęście i pokój pewny naznaczony,

Na wieki wieków nigdy nieskończony.

Jak Macedończyk, widząc syna swego

^4.4    Umysłu nadeń daleko wyższego,

Szukać inszego państwa rozkazowa!,

Bo tu, pry, małe, które mu zgotował,

Także nam dusza mówi, rozumiejmy,

A ciało za nią prowadzić umiejmy,

^4.5    Precz tedy pociechy i szczęścia mniemane, Którymi są ludzkie serca oszukane!

w. 417 Irurtna — trumna.

w. 426 człlouńjeku — człowiekowi.

w. 429 Macedończyk — Filip Macedoński, ojciec Aleksandra Wielkiego.

Kożdy sam sobie dosyć, gdy obcego Nie pragnie, ale zna, co ma własnego,

Gdy doskonale i dobrze uznawa; ^ł*⁰Tak mu wiele Bóg w nimżc samym dawa,

Kiedy to właśnie swoim być mianuje,

Na czym sam tylko bezpiecznie panuje,

To jest nad sobą, to bowiem szeroka Włość, to jest władza prawdziwie wysoka,

⁴⁴¹ Bo siebie prozen — prozen jest wszytkiego 1 serca nie ma uspokojonego.

A tak to czyńmy, aby pożądliwość Wszytkę okrzesać, a prawą szczęśliwość Położyć w sobie, abo w Bogu raczej, ^mJ2o trudno nabyć pokoju inaczej.

Przy tym kto się chce sposabiać do nieba,

Tak mu na świecie postępować trzeba,

Jak postępuje, będąc zaproszony,

Gość obyczajny; bowiem posadzony "»Na swoim miejscu, nim się kontentuje,

Co przedeń kładą, powoli kosztuje I niełakomo łapa, chwyta, siąga I nazbyt chciwie ręki nie wyciąga,

Ale dyskretnie, co postawią, bierze,

«« Trzvmając zawsze apetyt w swej mierze;

A, jako prętko będzie po obiedzie,

Syt [wistawszy, chętnie ku domowi jcdzie.

Tak też w tym życiu mamy postępować,

Co komu Bóg da, tym się kontentować,__

w. 445 Sens tego fragmentu Jest następujący: Człowiek posiada prawdziwą władzę dopiero wtedy, gdy Jest panem samego siebie, tj. swoich czynów i namiętności; gdy zas pozbawiony (prozen) jest tej władzy, niczego naprawdę nie posiada. Jest wszystkiego pozbawiony, w. 448 okrzesać — tu: pozbyć się, wyzbyć się.