Jest bardzo prawdopodobne, że tworzenie się aglomeracji miejskich w formie kombinacji jednostek strukturalnych zainwestowanych dostatecznie intensywnie, oby powstabcontrast między obszarami zabudowanymi a terenami otwartymi umożliwi [cyc* 65 1 66/:
Ryc 65. Ośrodek usługowy w Valiingby /przedmieście Sztokholmu/
Ryc. 66. V.Gruon, projekt współczesnego ośrodka usługowego.
Całkowito oddzielenie ruchu pieszego od kołowego, kontrastowanie zabudowy wysokiej l niskiej
- utrzymanie wielkości zaludnienia poszczególnych jednostek strukturalnych na poziomie nie powodującym ani zjawiska zagubienia człowieka w anonimowym tłumie, ani uciążliwości nadmiernej kontroli sąsiedzkiej tak charakterystycznej dla małych epołocznoścł;
- wybór między różnymi typami miast 1 dzielnic oraz między różnymi typami zabudowy;
- dostosowanie zainwestowania terenu do warunków ekologicznych;
- wpisanie jednostek strukturalnych w krajobraz kulturowy;
- stworzenie pełnego hierarchicznego systemu infrastruktury społecz
nej I technicznej, co byłoby ułatwione w przypadku przyjęcia zabudowy dostatecznie intensywnej, ale uzasadnionej względami funkcjonalnymi 1 biologicznymi;
- uzyskanie efektów ekonomicznych /korzyści zewnętrzne wynikające s umiarkowanej -koncentracji przy uniknięciu znacznej części komplikacji technicznych tak charakterystycznych dla form skrajnie
skoncentrowanych/.
Dotychczasowe doświadczenia pozwalają u najbardziej efektywny system wielkich aglomeracji miejskich uznać układ pasmowo-węzłowy.