nych piosenkach, śpiewano na przykład: „Ułani, ułani — malowane dzieci, niejedna panienka za wami poleci4*. Uzupełnieniem piosenki były rysunki ukazujące ułanów z najpiękniejszymi, przebranymi w narodowe stroje dziewczętami (fot. 93).
W wyniku klęsk powstań narodowych rozsypani po całej Europie Polacy tęsknili za utraconą Ojczyzną, a symbolem icłi losu stał się motyw żołnierza-tulacza, którego „suknie jak łachmany, ale ujdą między pany“. Tym sposobem w piosenkach społeczeństwo oddawało hołd walczącym o Polskę; odstępując od dawnych zasad dbałości o ubiór, zaczęto cenić teraz nic wytworność odzieży, lecz patriotyczną postawę, męstwo i odwagę doceniając je najbardziej. Wyrosły z tradycji polskiej ubiór militarny przedstawiony jest również na rysunkach ukazujących milicję krakowską (fot. 94), której zaangażowanie w sprawę wyzwolenia Ojczyzny było przecież ogromne, czy też zasłużonych dla kraju powstańców wielkopolskich z 1848 r. (rys. 146).
Pozostałością po dawnym polskim stroju były czamary o kroju mundurowym z 1780 r. Czamary te zapinano na szereg pasmanteryjnych