Panorama9

roMfczwur miiodyczny do pbogkamu ytwbk

3. Pady i przewroty

Naukę podów należy wpoaqć od pozycji końcowej, |okq jest ułożenie ciało po opodku. Kolejny element to ćwiaenio z siodu i przysiadu. Następnie łączymy |e w całość, r*iętazDjqc wysokość pozycji wyjściowej - końcowy element lo pod wykonywany z pozycii wołki (w miejscu i w ruchu)

Doskonnłenio padów realizujemy motodq wielokrotnego powtórzenia w zmiennych okolicznościach i na różnym podłożu, ieżełi techniko tesł opanowano w sposób

Pad jest to bezpieczny sposób upadku na podłoże spowodowany przypadkową utratą równowagi bądź zamierzonym działaniem przeciwnika Umiejętność podania pozwala zachować zdolność do kontynuowania walki po niospodziowanym

lub zamierzonym upadku. Pady nie tylko moją zastosowanie w walce wręcz, lecz również stanowią bardzo woźny element działań na polu walki. Żołnierz biegnąc, napotyka przeszkody, które musi szybko i bczurazowo pokonać Nagła zmiana pozycji i wykorzystanie torenu nic dopuszczają do prowadzenia walki zawsze w pozycji stojącej. Bezurazowy kontakt z podłożem jest możliwy tylko wtedy, gdy żołnierz dobrze opanował umiejętność padania.

bardzo dobry, zaleca się doskonclenie poprzez wprowadzanie sytuacji zaskoczenia

Przy oauczoniu padów niecdlgcznym ele mentem |esł prawidłowe wstawanie po podzie Noteży go nouczoć jednocześnie z nauką padów. Przed rozpoczęciem zajęć z elementami podów i pizewtołów należy sprawdzić/przygotować miejsce zajęć, dosloscrwoć podłoże do umiejętności ćwiczących, a w trakcie ćwiczeń zachować odperwedme odstępy i odległości.

Wstawanie po padzie to sposób powrotu do postawy walki po upadku

a) wstawanie po padzie (fot a-f):

- z postawy walki w leżeniu żołnierz wykonuje zamoch nogą w kierunku poślodków do oparcia jej w pozycji ugiętej, bokiem o podłoże • |ńdnocześnte skłonem w przód ■ oparciem stopy drugiei nogi o poa łozę przechodzi do klęku no nodze zamachowe), przyjmuje pozycję strzelecką, klęcząc bądź kontynuuje wstawanie do pozycji wołki lub strzeleckie), stojąc

M

3. I pritwnty

lot e

b) pad w tył {no fot. f-j celowo zastosowano okład od prawej do lewej, gdyż jesł zgodny z kierunkiem ruchu):

-    po utracie równowagi w tył zołnierz obniża środek ciężkości przez odstawienie w rył i ugięcie nogi do przysiadu

-    w momencie zetknięcia tułowia z podłożem chroni głowę, przyciągając brodę do klatki piersiowej - tednocześnie rękoma przyc.ągo broń do tułowia

■ opieraigc Się na nodze, unosi biodra w górę i jak nojs/ybciei wstaje lub przyjmuje pozycję do walki w leżeniu

37

POOłĘOHU MIIODYCZNY DO PtOGKAMU YfWBK

NAUCZANIE PADU W TYŁ

Przykładowa systematyko nauczania podów:

1. Rozpoczynamy od nauki prawidłowego ułożenia ciała po upadku w tył (fot. a).

2 Amortyzująca praca ramion poprzez rozchylenie barków i ramion, przy czym łokcie należy utrzymywać blisko tułowia (fot. b-c).

3.    Broda przyciśnięto do klatki piersiowej - dla ukształtowania nawyku utrzymywania brody w tym położeniu wykorzystujemy w ćwiczeniach przedmioty (np. małą piłeczkę gumową), które przytrzymujemy brodą (fot. f|.

4.    Z siodu przetoczenia no plecy i przyjęcie pozycji po upadku (fot g, h).

5. Z siadu no współćwiczącym przetoczenie w tył (fot. i-k).

3. fWy / ptitwtely

6. Przetoczonio w tył z przysiadu (fot a-c) następnie z półprzysiadu.

7. Wykonanie podu z postawy wołki (fot. d-f).

for. t

fot d

DOSKONALENIE PADU W TYŁ

1.    Wykonanie podu z postawy walki na sygnał.

2.    W parach, z elementem zaskoczenia: ćwiczący ma zamknięte oczy, w momencie dotknięcia/pchniędo przez współćwiczącego wykonuje pod i przyjmuje pozycję walki w leżeniu lub wstaje.

3 W porach: ćwiczący poruszojąc się tyłem, wykonuje pod po napotkaniu przeszkody 4. Jw w trójkach: ćwiczący zostaje pchnięty przez trzeciego współćwiczącego (fot. g-i).

UWAGA: Instruktor musi zderzenia się z innymi.

przemyśleć ustawienia ćwiczących, żeby nie było możliwości

OT

POOłĘCZHU MIIODYCZNY DO PBOGBAMU YfWBK

• kontynuując ruch, przetoczą vę rio bok

- w momencie zetknięcie tułowio z podłożem chroni głowę, przyciągając brodę do Watki piersiowej i jok noiszybdej wstaje lub przyjmuje pozycję do walk! w leżeniu

lot. f

NAUCZANIE PADU W BOK

1.    Nouczomy padu w bok w prawą i lewą stronę.

2.    Nauczanie rozpoczynamy od nauki prawidłowego ułożenia ciała w chwili upadku: leżenie na prawym boku, głowa z brodą przyciśniętą do klatki piersiowej, prawe ramię ułożone wzdłuż tułowia, wyprostowane pod kątem około 45° od osi tułowia, lewo ręko skierowano dłonią do podłoża osła

nia głowę.

3 Nostępnie uczymy wykonania padu po przetoczeniu na bok z pozycji siedzącej.

4.    Jw. z przysiadu wykrocznego przetoczenie w stronę nogi wykrocznej.

5.    W parach: ćwiczący z pozycji leżenie przodem, klęk podparty lub podpór przodem, podaje pod pachą rękę współćwiczącemu stojącemu z boku, który pociągnięciem do siebie i w górę obraca ćwiczącego na bok (fot. g-j).

6.    Po oponowaniu techniki z postawy niskiej podnosimy stopień trudności, rozpoczynając z pozycji stojącej, o następnie w ruchu.

lot. i

fot h

fot g

3. JWy I pnewtotf

1. Wykonywanie padów po utracie równowagi wymuszonej przez współćwiczącego.

d) przewrót w przód przez bark (fot. a-c):

-    po utracę równowagi w przód żołnierz obniża środek ciężkości przez wykrok

I ug>ęoe nogi z jednoczesnym skrętoskłonem tułowia w kierunku nogi wykracznei chroni głowę przez skręt i przyciągnięcie jei do lewego barku

-    kontynuując ruch, przetoczą się przez prawy bark i wsfaie przez ugiętą lewą nogę, obracając się w kierunku nopostniko

-    w czosie wykonywonio przewrotu broń trzymano jest oburącz z wysunięciem kolby w przód |fot d-g)

-    przewrót może się zokończyć w pozycji strzeleckiej leżąc (for. h-j)

41

POOłĘCZHU MIIODYCZNY DO PBOGBAMU YfWBK

NAUCZANIE PADU W PRZÓD PRZEZ BOK

I Pozycja ułożenia ciała w chwili zetknięcia się z podłożem jest taka somo jak po padzie w bok. dlatego nouczonie przewrotu zaczynamy od przetoczenia przez prawy (nostępnie przez lewy) bark.

2. Początkowo pozycja wyjściowa to klęk podparły, z której wykonuje się przetoczenie przez prawy bark w taki sposób, że ruch rozpoczyna prawa ręko palcami w kierunku lewego kolona, przesuwając się po podłożu. Głowa skręcona, brodą przyciśnięta do lewego barku (fot. a).

3 W taki som sposób przewrót wykonuje się z przysiadu podpartego i w ruchu, z czworakowanio (fot. b).

Id. o    lot. b

4. Z partnerem w klęku podpartym, który przechwytując prawą ręką, pod pachą, głowę stojącego z lewej strony i pochylonego ćwiczącego, pociągnięciem pod siebie zmuszo do wykonania przewrotu w przód (foł. c, d).

5 Nostępnie przechodzimy do wykonania przewrotu z wyższych pozycji, w miejscu, oż do wykonania go z pozycji walki. Prawidłowe wykonanie tego przewrotu polega na zaokrągleniu ciała i rozłożeniu siły spadania na ruch obrotowy (kulisty).

DOSKONALENIE PADU W PRZÓD PRZEZ BOK

1 Przewrót z marszu i z biegu wykonywany samodzielnie i na sygnał.

2.    Jw. z utratą równowagi wymuszoną przez współćwiczącego.

3.    Jw. po wyskoku w górę.

4 Jw. nod współćwiczącym (współćwiczącymij.

5. Jw. nod przeszkodą stałą.

43

3. fWy I ptuwtety

e| sytuacyjny pad w tył (fot. o-c):

to dodoikowy, sytuacyjny sposób wykonania podu po wtrąceniu z równowagi w przód, gdy dziolojąco siła jest no tyle niewielka, że umożliwia wykonanie obrotu no nodze wykrocznej i obniżenie środko aęzkośc. do przetoczenia no plecy, |uk przy padzie w tył. Następnie pczyimuie nę pozycję do walki w leżeniu lub wstaje do pozycji watki lub strzeleckiej.

NAUCZANIE I DOSKONALENIE SYTUACYJNEGO PADU W TYŁ

Należy prowadzić tak, jak przy podzie w tył.

f) pad w przód prosty

(fot. d-f):

mo zastosowanie przy utrocie równowagi w przód, gdy niemożliwe lub nieuzasadnione jest wykonanie przewrotu w przód lub podu z obrotem:

-    po utracie równowagi w przód żołnierz obniża środek ciężkości i wykonuje skłon w przód z równoczesnym uniesieniem ramion - dłonie i przedramiona ułożone jok do podporu na przedrą mionach, skierowane palcami do wewnątrz (w tróikąl)

• kontynuując ruch, przewraca s>ę w przód do podporu na przedramionach (wnętrzem dłoni do podłoża) i polcoch stóp, nogi w rozkroku

-    w momencie upodku usztywnia lekko tułów, unosi biodra w górę i chroń, głowę przez skręt w prawo (w lewo) lub skłon w fyl

-    wstawanie następuje poprzez wyprost ramion i poderwanie jednej nogi (fot, g-i|

43

POOłĘCZHU MIIODYCZNY DO PBOGBAMU YfWBK

NAUCZANIE PADU PROSTEGO W PRZÓD 1. Nauczanie rozpoczynamy od nauki prawidłowego ułożenia ciała w chwili upodku:

-    z podłożem stykają się tylko dłonie i przedramiona oraz palce stóp

-    przedramiona ułożone są w trójkąt dłonie skierowane wnętrzom do podłoża tworzą górny kąt, natomiost łokcia rozchylono są lokko na zewnątrz

-    głowo skręcona w bok lub w skłonie w tył

-    tułów usztywniony, biodra lekko uniesione

-    nogi w lekkim rozkroku.

2 Przyjmowonie pozycji po podzie z pozycji leżenie przodem.

3.    Wykonanie padu z klęku prostego.

4.    Wykononio padu z wyższych pozycji (początkowo w szerokim rozkroku)

DOSKONALENIE PADU PROSTEGO W PRZÓD

1.    Wykonanie padu z marszu i biegu (samodzielnie i na sygnał).

2.    Jw. po wyskoku w górę.

3 Jw. z utratą równowagi wymuszoną przez współćwiczącego.