100
Mikroekonomia
nie maksimum zysku, lecz zero zysku (zero profit point), wówczas bowiem nie są one zagrożone przez firmy wchodzące do branży ani same me muszą opuszczać branży". Czyli: w doskonałej konkurencji cena w długim okresie jest równa kosztowi ekonomicznemu firm reprezentatywnych i jest to cena, którą są skłonni zaakceptować nabywcy (to nabywcy akceptują koszt ekonomiczny danego towaru - wyrażony w jego cenie).
Znając już zasadę wyboru długookresowego położenia równowagi firmy, możemy ustalić kształtowanie się długookresowej podaży (przy pomocy wyznaczenia krzywej owej podaży) w warunkach doskonałej konkurencji, gdy zmiany skali produkcji mogą spowodować zmiany cen czynników produkcji. Rozpatrzmy teraz poszczególne warianty.
1. Ceny czynników produkcji nie wzrosną, gdyż dana branża używa niewielkiego odsetka ogólnej podaży czynników produkcji. W takim przypadku koszty wytwarzania wzrosną proporcjonalnie do zwiększonej skali produkcji, zaś koszty - przeciętny i marginalny, pozostaną bez zmian. W wyniku wzrostu popytu cena równowagi wzrośnie, zwiększą się zyski, a do branży napłyną dodatkowe kapitały (oddziaływanie prawa podaży i popytu). Krótkookresowa krzywa podaży przesunie się w prawo i cena spadnie do poprzedniego poziomu. W rezultacie firmy wracają do punktu „zero zysku” i branża pozostaje znowu w długookresowej równowadze. Długookresowa krzywa podaży (LS) będzie przebiegać poziomo.
Wykres 27. Długookresowa krzywa podaży w gałęziach o stałych kosztach
2. Ceny czynników produkcji wzrosną, gdyż branża zużywa ich znaczne ilości. Jeśli w wyniku wzrostu popytu na produkt zwiększy się jego cena i zyski firm, 5 Ciągle należy jednak pamiętać, że „zysk zerowy” zapewnia producentowi pokrycie kosztów jego własnych czynników produkcji i że wystąpi wówczas zysk księgowy, zwany normalnym.