Skan51

274

Zakazana archeologia - ukryta historia człowieka

początek niezwykłe masywnemu Austrulopithccus boisei, który posiadał wszyatlfc wymienione powyżej cechy w ekstremalnej postaci. .Czarna Czaszka", oznaczona jako KN M -WT17 000, była podobna do szczątków Australapithecus boisei. miała jednak 2,5 min lat - więcej niż najstarsze australopiteki masywne.

W jaki sposób Johanson zareagował na odkrycie .Czarnej Czaszki", podobnej do osobników boisei? Przyznał, że skomplikowało ona badania i uniemożliwiło ustawienie A. africanus. A. robustusiA. boisei w jednej linii następują, cych po sobie form, wywodzącej się od A. afarmsis. Zaproponował cztery możliwe zestawienia tych gatunków, nie sugerując jednak, które jest właściwe. Uznał, że nie ma jeszcze wystarczających dowodów, by wybrać jedno z nich.

Niepewna liczba gatunków w Hadar i niejasne zależności między następującymi po sobie hominidami (A. africanus, A. robustus. A. boisei i Homo ha-btlis) stwarza zwolennikom ewolucji problemy. Pat Shipman powiedział* w 1986 roku: .W tej chwili możemy jedynie stwierdzić, że nie mamy już wyraźnego rozeznania, kto dal początek komu'

Mimo nowych komplikacji jedno zagadnienie jest szczególnie istotne - pochodzenie linii Homo. Shipman opisała w jaki sposób Bill Kimbel. współpracownik Johansona, próbował rozwiązać filogenetyczne konsekwencje odkrycia .Czarnej Czaszki": .Na końcu wykładu o ewolucji australopitckdw wytarł wszystkie wykresy dotyczące możliwych rozwiązań 1 przez chwilę wpatrywał się w tablicę. Potem odwrócił się do studentów i podniósł bezradnie ręce" Kimbel zdecydował ostatecznie, że linia Homo pochodzi od Australo-pithecus africanus. Johanson i Wbite nadal utrzymywali, iż bezpośrednio od Australopithecus afarensis.

Po rozważeniu różnych możliwości filogenetycznych i uznaniu, że dostępne materiały nic rozstrzygają problemu na korzyść żadnej z nich. Shipman stwierdziła: „Moglibyśmy powiedzieć, że nie mamy jakichkolwiek dowodów na to. skąd pochodzi linia Homo. Moglibyśmy również usunąć wszystkie australopiteki z rodziny hominidów (...). Tak bardzo przeraża mnie sama myśl o tym, że podejrzewam, iż nie jestem w stanie ocenić jej racjonalnie ZosU-lam wychowana w przeświadczeniu, że australopiteki są hominidami J®*¹to jedna z bardziej uczciwych opinii, jaką usłyszeliśmy od osoby reprezentującej oficjalną naukę i zaangażowanej w badania paleoanttopologiczne.

•lu

Łe*

W powyższej dyskusji przedstawialiśmy jedynie te znaleziska, które są rozważane i akceptowane przez większość naukowców. Jeżeli mielibyśmy wztąc również pod uwagę materiały zupełnie ignorowane, a świadczące o lsmienW człowieka w bardzo starożytnych czasach, cale zagadnienie byłoby jeszcze bardziej skomplikowane.

Przegląd historii afrykańskich znalezisk związanych z ewolucją ludzkiefiP gatunku skłania nas do następujących wniosków (1) W Afryce dokonano odkryć, które świadczą o obecności niemal ludzkich istot we wczesnym P**3 st ocenie i pliocenie. (2) Standardowy wizerunek austraiopiteków jako cz»" kokształtnych, naziemnych stworzeń dwunożnych okazuje się być niep*®B-

Ciągle coś nowego z Afryki

275

dziwy. (3) Nic jest pewne czy australopiteki oraz Homo entetus byli przodkami człowieka. (4) Status Homo habilis jako odrębnego gatunku jest wątpliwy (5) Ograniczając się nawet do powszechnie akceptowanych znalezisk, różnorodność zaproponowanych połączeń ewolucyjnych między poszczególnymi hominidami w Afryce przedstawia bardzo zagmatwany obraz dziejów ludzkiego gatunku. Łącząc odkrycia afrykańskie ze znaleziskami omawianymi w poprzednich rozdziałach, okazuje się. że wszelkie dostępne materiały w postaci skamieniałych kości i artefaktów wskazują, iż współczesny gatunek człowieka - Homo sapiens sapiens - współistniał z innymi przedstawicielami naczelnych przez dziesiątki milionów lat.