Slide5

Adam Asnyk Zwiędły listek

Nie mogłem tłumić dłużej Najsłodszych serca snów,

Na listku białej róży Skreśliłem kilka słów.

Słowa, co w piersiach drżały Nie wymówione w głos,

Na listku róży białej Rzuciłem tak na los!

Nadzieję, którąm pieścił,

I smutek, co mnie truł,

I wszystkom to umieścił, Com marzył i com czuł.

Tę cichą serca spowiedź Miałem jej posłać już I prosić o odpowiedź Na listku białych róż.

Lecz kiedy me wyrazy Chciałem odczytać znów, Dojrzałem w listku skazy,

Nie mogłem dostrzec słów.

I pożółkł listek wiotki, Zatarł się marzeń ślad,

I zniknął wyraz słodki,

Com jej chciał posłać w świat!