STL postać literacka (4)

POSTAĆ RYMÓW - POSTMODERNIZM

główną uczestniczą tylko w niektórych zdarzeniach (np. Ochocki w Lalce)’, do trzeciej należą p. epizodyczne, występujące w jednorazowych sytuacjach na marginesie zasadniczego wątku fabuły (np. studenci Patkiewicz i Malewski w Lalce). Ze względu na rolę w kształtowaniu ciągów fabularnych wyróżnia się p. aktywne i p. pasywne; pierwsze to te, których działania i decyzje wyznaczają przebieg zdarzeń, natomiast drugie to te, których losy są zdeterminowane przez niezależne od ich usiłowań zdarzenia i okoliczności. Szczególnym rodzajem p.l. jest -*■ bohater zbiorowy.

Lit.: Cyclopedia of Literary Characters, ed. by F. N. Magill, 1963; W. J. Harvey, Stosunki międzyosobowe w powieści, „Pamiętnik Literacki” 1971, z. 1; P. Hamon, Pour un statut semiologiąue du personnage, „Litterature” 1972, nr 6; S. Chat-man, On the Formalist-Structuralist Theory of Character, „Journal of Literary Semantics” 1972, nr 1; S. Alexandrescu, Logiąue du personnage, 1974; Changing Views of Character, zeszyt tematyczny „New Literary History” 1974, nr 2; C. Aziza, C. Oliyieri, R. Sctrick, Dictionnaire des types et caracteres litteraires, 1978; A. W. Labuda, O literackich i nieliterackich obrazach postaci, „Teksty” 1979, nr 4; H. Markiewicz, Postać literacka i jej badanie, [w zbiorze:] Autor, podmiot literacki, bohater, red. A. Martuszewska, J. Sławiński, 1983; E. Kuźnia, Zniekształcenie postaci literackiej wywołane językiem teoretycznym zastosowanym do jej opisu, tamże; E. Pola-szek, Sztuka portretowania postaci w romansie greckim, 1984; B. Hochman, Character in Literaturę, 1985; A. Woźny, Wprowadzenie do semiotyki bohatera powieściowego, 1988; G. Sin ko, Postać sceniczna i jej przemiany w teatrze XX wieku, 1988; V. Jouve, L'Effet-personnage dans le roman, 1992; D. Bluckaen, Les Personnages secondaires, 1992. js

epoka „ponowa umieraniem ide przyświecającyc cji, funkcjonow wiedzy naukow i literaturze. Ic w ciągu 200 la cuskięj, skonsol XIX i XX w., d kresu w 2. p< staniem społec dził się pośrói (zresztą trudi wszystkim po świadomość s: kich zwł. myś M. Foucault, Rorty, Z. Ban rium racjonal ki, systemów dycznego doc prawdy); pod damentalnycl całościowym nym; propag go normatyw nań, nieposz wartości, rek wą; proklan wszelkiej od co margine niezakorzeni musu celów autorytetów strukcjonizc dajne. W sj nurt intelek doby „ponc kowo w UJ wija się w