WZBM Lasoń str5pop

zewnętrzne dostawy broni,

wywieranie presji, nacisku przez inne państwa,

bezpośrednia interwencja zbrojna,

uzgadnianie wspólnych akcji (np. walka z terroryzmem)

Geneza:

V;

/<y\

pamięć history czna, a właściwie jej interpretacja jest jedna, z przyczyn konfliktu i z niej narodziły się kolejne np. szowinizm, stereotypy i uprzedzenia występujące między Serbami a Albańczykami, które doprowadzają do agresji, nietolerancji, dyskryminacji oraz wzmacniania tendencji nacjonalistycznych. Te z kolei powodują starcie dwóch ideologicznych koncepcji: „Wielkiej Albanii” i „Wielkiej Serbii’. Katalizatorem konfliktu są różnice religijno- kulturowe zderzające się na terytorium Kosowa.

zacofanie gospodarcze regionu oraz rozpad Jugosławii, który' zdestabilizował sytuację w całym regionie i otworzył drogę do powstawania nowych państw',

radykalizację żądań społeczności albańskiej i towarzyszący jej brak gotowości do znalezienia kompromisu satysfakcjonującego obie strony,

politykę Slobodana Miloszewicza, który za wszelką cenę usiłował utrzymać się przy władzy i dla tego celu gotowy był na podjęcie ryzyka zbrojnego konfliktu, do którego musiały doprowadzić prześladowania ludności albańskiej,

uczynienie ze Slobodana Miloszewicza gwaranta stabilności i pokoju na Bałkanach, co sankcjonowało porozumienie podpisane w Dayton w listopadzie 1995 roku,

błędna postawa społeczności międzynarodowej, reprezentowanej przez państwa zachodnie, która zbyt długo nie interesowała się sytuacją w Kosowie i dlatego w porę nie potrafiła powstrzymać rozwoju konfliktu, stawiając się w' końcu w' sytuacji, w' której musiała użyć siły'.

^f Fiasko konferencji w Rambouillet pod Paryżem II - Ul 1999 rok. Przygotowany dokument nie był do zaakceptowania

przez Serbów, dopiero po zmianach tak się stało, co zakończyło interwencję 10 VI 1999:

•    NATO żądało by jego wojska okupowały Kosowe i przejęły nad nim rządy, a ostatecznie odpowiedzialność za prowincję

otrzymała ONZ,

□    ■ uznano Kosowo za integralną część Jugosławii i zrezygnow-ano z referendum, które za 3 lata miało

rozstrzygnąć o statusie

prowincji, w praktyce byłoby to odłożenie niepodległości o 3 lata,

•    siły okupacyjne mogły swobodnie poruszać się jedynie po Kosowie, a wcześniej żądano tego w stosunku do całego

terytorium Jugosławii.

Decyzja o wstrzymaniu nalotów zapadła 10 czerwca po potwierdzeniu rozpoczęcia ewakuacji sił jugosłowiańskich

z Kosowa. Projekt rezolucji w sprawie Kosowa, zaakceptowany przez ministrów spraw zagranicznych G-7 i Rosji.

a uchwalony 10 czerwca przez Rade Bezpieczeństwa ONZ zakładał, że Rada Bezpieczeństwa:

•    potwierdza integralność terytorialną Jugosławii,

•    wzywa do przyznania Kosowu szerokiej autonomii,

•    powołuje się na rozdział 7 Karty ONZ, który' przewiduje możliwość użycia siły w razie potrzeby,

•    żąda od Belgradu natychmiastowego zaprzestania przemocy i represji w Kosowie, a także rozpoczęcia wycofywania

wszystkich serbskich sił wojskowych, policyjnych i paramilitarnych, któremu ma towarzyszyć rozmieszczanie w prowincji

międzynarodowych sił bezpieczeństwa,

•    powierza patronat ONZ nad rozmieszczeniem sił cywilnych i bezpieczeństwa. (Nie wymienia NATO, ale upoważnia kraje

członkowskie i kompetentne organizacje międzynarodowe do utworzenia sił międzynarodowych zgodnie z planem

pokojowym opracowanym przez Zachód i Rosję, zaakceptowanym przez Belgrad. Tekst tego porozumienia, dołączony do

projektu jako aneks, przewiduje rozmieszczenie w Kosowie sił ze znacznym udziałem NATO i pod jednolitym dowództwem),

•    stwierdza, że zadaniem tych sił jest: utrzymanie, a w razie potrzeby narzucenie zawieszenia broni, upewnienie się, że siły'

\J