0000006(1)

Wypustki obwodowe tych dwubiegunowych komórek dochodzą do przedsionka błędnika, kończąc się w komórkach zmysłowych rozszerzonych końców I bańki — ampullae) błoniastych kanałów półkolistych i wnikając w miejsca t/w. plamek (maculae) do łagiewki futriculus). Na plamkach (rmmtJae . będących skojarz *-niern komórek zmysłowych w łagiewcc i woreczku, umieszczone *ą kamyczki błędnika, zwane otołitami lub staiolitami. Są to drobne, wielkości 1 do 15 mikronów, złogi węglanu wapnia i fosforu, otoczone gal a retów atą błonką. Wszelkie zrnimn ułożenia głowy i jej ruchów wpływają na zachowanie się otolitów, drażniących zakończenia nerwów pr/.cdsionkowyrh, co wpływa z kolei na stan tzw. odruchów postawnych. Znamienny jest przy tym charakter synergiczny pobudzeń w obu łagiewkach, antagunistyczny zaś w obu woreczkach.

Wypustki dośrodkowe aksony komórek zwoju przedsionkowego tworzą nerw przedsionkowy, który biegnie do mózgu wraz z nerwem ślimakowym i dochodzi du jądra nerwu przedsionkowego w rdzeniu przedłużonym (nucleus n. fcslibularis . Jądro n. przedsionkowego, tworzące na dnie komory IV wyniosłość, składa się właściwie z czterech jąder: 1} jądra głównego ('„Schwalbę”}, znajdującego się w polu .słuchowym dna IV komory, nazywanego też jądrem przyśrodkowym albo trójkątnym (nuchms medialis), 2) jądra Deitersa, czyli bocznego (nudeus laleralis , 3} jądra Bechterewa. czyli jądra górnego (nudeus superior:, -1) jądra rdzeniowego, n. przedsionkowego albo jądra korzenia zstępującego (nucieus nervi uestibularis spinali* s. nucleus radicis desce.ndentis). Wydłużenie jądra Srhwalbego w kierunku du-rd/eniowym nazywa się jądrem rdzeniowym n. przedsionkowego. Liczne połączenia tych jąder zabezpieczają sprawne funkcjonowanie rozmaitych odruchów niezbędny h dla utrzymania równowagi ciała. Na przykład szlak przedsionkówo-rdzeniowy (tmetus ve siibulo.rpmalis'. umożliwia powstanie odruchów ze strony mięśni tułowia i kończyn w odpowiedzi na pobudzenia płynące z. kanałów półkolistych: szlak przedsionkowo--móżdżkowy (Iractus v es ti b u lor <■: r eh fil a r is_/ ułatwia współdziałanie ze sobą obu narządów równowagi, jakimi są z jednej strony błędnik, a z drugiej móżdżek; połączenia 7. jądrami nerwów ruchowych oczu poprzez pęczek podłużny przyśrodkowy pozwalają odruchowo utrwalić wzrok na unieruchomionym przedmiocie w czasie ruchów głowy.

Ba:!unie /i uchowcg/'

Badanie nerwu słuchowe g o, ściślej mówiąc, nerwu statycz-' no-słuchow ego, sprowadzamy do odrębnego badania nerwu ślimakowego (fi. rochle.aris). a więc właściwego nerwu słuchowego, oraz osobnego badania nerwu przedsionkowego (n. yestibulańs)* a więc właściwego nerwu statyki. Ścisłe badanie obu nerwów wykonywa zazwyczaj otiatra. Neurolog lub lekarz ogólny ogranicza się do badania metodami prostszymi, bardziej dostępnymi. Niemniej przeto dobrze jest orientować się wc wszystkich używanych w tym celu sposobach badania klinicznego.

Badanu n

dntłakowi£•:

Badani e n e r w u ś 1 i m a k o w e g o. Badamy zachowanie sic śhi-^J (hu każdego ucha porównawczo, przy czym przy badaniu jednego ucha badam winien zasłonić mocno palcem przewód słuchowy drugiego ucha. Badam staje bokiem do lekarza, który w odległości 3    7 metrów wy

mawia szeptem dowolne dwucyfrowe liczby, polecając badanemu głośne je powtarzać. Drugim sposobem jest badanie za pomocą zegarka, który zbliżajm na odległość kilku centymetrów do ucha. lub w razie potrzeby przykladaim do ucha. Wreszcie trzecim prostym sposobem jest badanie stroikiem kaiiiertonem) o średniej częstotliwości drgań (Ci’ = 256 wi-

106