025 3

w silnikach Stirlinga mniej przydatne, głównie z uwagi na bardziej skomplikowane rozwiązanie układu zasilania energią cieplną.

W najprostszym przypadku można zbudować dwucylindrowy silnik podwójnego działania, jednakże takie rozwiązanie wprowadza zróżnicowanie w przebiegu przemian w obydwu częściach przestrzeni roboczej ze wględu na różne przesunięcia fazowe obydwu tłoków dla każdej z porcji gazu. Ponadto zasilanie energią cieplną dwóch odległych nagrzewnic z jednego źródła ciepła napotyka na poważne trudności techniczne.

Z teoretycznego punktu widzenia możiiwa jest praca silników podwójnego działania aż do sześciu cylindrów w jednym zespole, jednakże rozwiązanie z czterema cylindrami, przedstawione na rys. 1.12b, wykazuje najwięcej zalet. Przede wszystkim taki zespół zapewnia jednakowe, zbliżone do optymalnego, przesunięcie fazowe ruchu tłoków, wynoszące 90°, oraz usytuowanie czterech nagrzewnic na jednej wysokości w sposób umożliwiający wykorzystanie wspólnego źródła energii cieplnej o zwartej konstrukcji. Ponadto niskotemperaturowa przestrzeń sprężania znajduje się w obrębie dławnicy trzonu, dzięki czemu możliwe jest dobre działanie elementów uszczelniających, wykonanych z tworzyw kompozytowych na bazie poli-czterofluoroetylenu (PTFE), wrażliwych na działanie temperatury wyższej od 423 K (150°C).

o)

1 cyt    2 cyl    3cyl    4 cyl

Rys. 1.12. Rozwiązania konstrukcyjne silników dwustronnego działania: a) silnik dwucylindrowy, b) silnik czterocylindrowy

29