102,103 3

- - spółgłoski x«vartc: b (różnicowane z p)

* ( * 0

8 ( * '«)

Ta Santa kolejność obowiązuje juzy ćwiczeniu w; głosek dżv. ięcznych.

Przy ćwiczeniach konkretnych spółgłosek należy -uwagę na wszystkie właściwości tych s półgłos* pkr 1-5, str. 92 - 93) w formie zabawy wpn poprawną, nową dla dziecka, wymowę i utrwjj Ćwiczenia w przypadku c, / polegają iui utwt szczeliny między górnymi -zębami a dolną vmrj w czasie dmuchania, naśladowania lotu trzmiela lub powiewu lekkiego wietrzyka (Jfj), podczas za Zawody trzmiel/i z rwietrzykiem. Trzmiel chciał pt nić wietrzyk i założył się z. pszczołą, że tego <lo Wietrzyk zgodził się wziąć udział w- zawodach zeta 'z trzmielem przygotowywali się do startu, znaczono długość trasy, jaką mieli pokonać zawód Sygnał do startu dała pszczoła, zaś na mecie oczć na zawodników bąk. Lecz mimo że trzmiel hafl się starał, machał z całych sił skrzydełkami i wolał v-nic mógł dogonić wietrzyka i przyleć: sł na metę drągi Wietrzyk, leciutko szemrząc ł'i'f, odleciał, a za wstyd*, oy trzmiel schował się między liśćmi.

Dzieci słuchające tego opowiadania powinny łn> w nim czynny udział i naśladować trzmiela i v.ieqM można też zastosować zabawę mchową, podczas ktfa! dzieci wystąpią \v roli trzmiela i wietrzyka, i sfl do zawodów. Wówczas zwycięzcami będą zaróS trzmiele, jak i wietrzyki, gdyż będzie to zależało W sprawności dzieci, ule cci ćwiczenia zostanie osiągi^ ty dzięki Wymowie /, v. Zatzody trzmielu a wWrsyŚM są także ćwiczeniem oddechowym, gdyż jyjzwalilją Pa wydłużenie fazy wydechowej.

Jeżeli któreś z dzieci nie wypowiada spółgłoski u, ćtł j 102

r/.cnic polega rta ściągnięciu kącików ust i lekkim zamknięciu warg. Jako zabawę można wykorzystać naśla-dowaniewyc-ia w ilka (uyu, tąfU, uuu) podczas opowiadania Wilczek szuka mamy. Mały wilczek wybrał się z mamą na spacer. Wszystko dokoła interesowało go, więc biegał po lesie, przyglądał sic ciekawie, przeskakiwał przez szemrzące strumyki, zbiera! gałązki, zrywał kwiatki mamie, zaś napotkanym zwierzętom pokazywał swoją nową zabawkę piłeczkę na gumce i zaprasza) jo do ¹ wspólnej zabawy. Nagło zauważył, że nic ma mamy.

Zaczął rozglądać się i wołać: uuu, uuu, uuu. ale mama nie nadchodziła. Biegał, zaglądał g>ud krzaki jałowca, pochylał się nad głębokim rowem i wołał: uuu, upił, uuu. Nigdzie mamy nie było, a wilczek nie wiedział, jak trafić do domu, ho w tej części lasu był po raz pierwszy. Usiadł więc na trawie i zapłakał: ujm, uuu, uuu. Dopiero kiedy zapadł zmierzch, stara wilczyca odnalazła synka, który zawodził pud drzewem: uuu. uuu, uuu, pogłaskała go, przytuliła i wspólnie wrócili do jamy

pod jaworem, która była ich domem.

Podczas opowiadania dzieci włączają się, naśladując wycie wilczka. Następuje wówczas wydłużenie fazy wydechowej; wydech można przedłużać dowolnie,

gdyż samogłoskę u wymaw ia się dwa razy.

Brak w wymowie dziecka spółgłoski t należy do rzadkości, a ćwiczenia polegają przede wszystkim na u-sprawnicniu ruchów czubka języka (najpierw na zewnątrz jamy ustnej, następnie wewnątrz) tak, by dziecko w czasie wymawiania samogłoski a dotykało nim do górnych dziąseł. Ruchy czubka języka przypominają odbijanie piłki od ściany i to można wykorzystać jako zachęcenie do zabawy O języczku, który chciał skakać jak piłka. Języczek siedział schowany za ząbkami i nigdy nic mógł oglądać zabaw dzieci. Pewnego razu udało mu się wysunąć między ząbki i zobaczył piłkę, która wesoło skakała po podwórku, odbijają* się od ziemi.

103