10 11

DIETA I ODTRUWANIE ORGANIZMU WEDŁUG METODY DOKTORA JENSENA

Wśród osób, na których teoria Miecznikowa wywarła przemożny wpływ, znaleźli się Arbuthnot Lane (1856-1943), lekarz brytyjskiej rodziny królewskiej, oraz John Harvey Kellogg (1852-1943), chirurg oraz założyciel słynnego uzdrowiska Battle Creek. Obaj lekarze podkreślali znaczenie czystości jelit dla zdrowia i długowieczności oraz uznawali toksemię jelit za podstawowi} przyczynę większości chorób.

Doktor Lane twierdził, że wyleczył choroby, takie jak artretyzm, astma i powiększenie tarczycy, dzięki chirurgicznemu usunięciu pewnych odcinków jelita. W ostatnich dwudziestu pięciu latach swego życia Lanc przestawił się z chirurgii na leczenie za pomocą odpowiedniego odżywiania, które uznawał za najlepsze antidotum na zatrucie jelit. Twierdził, że: „Przyczyną wszelkich chorób jest brak pewnych składników w pożywieniu, takich jak sole mineralne lub witaminy, a także naturalnej ochronnej flory bakteryjnej. W takim wypadku toksyczne bakterie rozprzestrzeniają się w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, a zgromadzone tam trucizny zanieczyszczają krew oraz stopniowo uszkadzają i niszczą tkanki, gruczoły oraz narządy całego organizmu”.

Doktor John Harvcy Kellogg, wegetarianin, za głównego winowajcę tokse-mii jelitowej uznawał mięso i twierdził, że: „Rozkład gnilny, który następuje w niestrawionych resztkach pokarmów mięsnych, odpowiada za 90% wszystkich chorób”. Według Josha Clarka, jednego z biografów Kellogga, „Autorytet Kellogga oraz jego entuzjazm sprawiły, że jelita stały się nic tylko akceptowanym tematem rozmów towarzyskich, ale wręcz powszechną obsesją”. Innymi słowy, kurs ku właściwszemu odżywianiu i dbałości o jelita przyczyni! się w ostatnim ćwierćwieczu minionego tysiąclecia do generalnej poprawy stanu zdrowia wskutek prób odtworzenia zachwianej harmonii pomiędzy człowiekiem a naturą.

Wyniki badań naukowych prowadzonych w ostatnich latach, dotyczących zatruć jelitowych, potwierdzają prawdziwość podstawowych odkryć medycznych z końca dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku.

Według ostatnich informacji, opublikowanych przez Międzynarodową Fundację ds. Zaburzeń Zolądkowo-Jelitowych, miliony osób w różnym wieku - do 20% populacji - cierpi na zaburzenia żolądkowo-jelitowe. Zespól jelita drażliwego to główna, poza przeziębieniem, przyczyna zwolnień lekarskich. Niestrawność, wynikająca niekiedy ze złego odżywiania lub obecności specyficznych zarazków, również znajduje się na szczycie listy dolegliwości układu pokarmowego. Artykuł opublikowany w październikowym numerze angielskiego

Śmierć czai się w jelitach

czasopisma medycznego „Lancet” z 1998 roku przedstawia powiązania między fermentacją pokarmu oraz toksynami uwalnianymi podczas tego procesu a zespołem jelita drażliwego. Ponadto, jak wynika z artykułu zamieszczonego w poświęconym chorobom zakaźnym czasopiśmie „Emerging Infectious Diseases” (marzec-kwiecień 2000), enterotoksynę (toksynę pochodzenia jelitowego) z bakterii o nazwie bacteroides fragilis (rodzaj gram-ujemnych beztlenowców) specjaliści kojarzą od niedawna z zapaleniem jelit. Znane są także inne wirusy i bakterie odpowiedzialne za zapalną chorobę jelit oraz jej nawroty, które występują po okresach pozornego ustąpienia schorzenia. We wspomnianej publikacji wykazano, że jelito grube dorosłego człowieka jest „złożonym ekosystemem zamieszkanym przez około pięćset gatunków mikroorganizmów” - mimo że w jelicie noworodka nie stwierdzono obecności drobnoustrojów.

Musimy zdawać sobie sprawę z tego, iż na środowisko ludzkich jelit mają wpływ różnorodne czynniki. Jednym z nich jest względna konstytucjonalna siła lub słabość układu pokarmowego. Inne czynniki to m.in. klimat okolicy, w której żyjemy, a także jej wysokość nad poziomem morza, roślinność występująca w otoczeniu oraz stopień uprzemysłowienia (hałas, zanieczyszczenie powietrza i kontakty z innymi ludźmi). To, co wdychamy przez płuca oraz wchłaniamy przez skórę, oddziałuje na nasze jelita. Największy wpływ ma jednak to, co dostaje się do żołądka i jelit przez usta - w wypadku niektórych osób są to liczne trucizny, takie jak narkotyki, alkohol, sztuczne dodatki do żywności, pozostałości pestycydów, pożywienie pozbawione składników odżywczych, pokarmy przetworzone oraz zanieczyszczenia z gleby. Od układu odpornościowego oraz zdolności odtruwających wątroby zależy, które toksyny zdołają dostać się z jelit do krwi. Poziom codziennej aktywności fizycznej, obejmującej ćwiczenia, oddziałuje na środowisko jelit bezpośrednio, ale również poprzez wpływ, jaki ma ruch na natlenienie organizmu, przemianę materii, sprawność układu limfatycznego oraz krążenie krwi. Oczywiście, owe czynniki łączą się ze sobą w rozmaity sposób, tworząc zróżnicowane środowiska, które w ogromnym stopniu wpływają na rodzaje mikroorganizmów - dobrych i złych - zamieszkujących nasze jelita.

Na całym świecie największe zagrożenie dla ludzkiego życia i zdrowia stanowią pasożyty - zwłaszcza jelitowe - nie choroby serca, rak czy dyzenteria, lecz właśnie pasożyty. Nie one same zagrażają nam najbardziej, lecz przede wszystkim produkty uboczne ich przemiany materii, które bywają wyjątkowo toksyczne.