127 7

•KAMIENIE ŚWITU*

Kamienie świtu nic znalazły .się na liście magicznych przedmiotów ani socjalnych broni, gdyż są one wyjątkowo rzadko spotykane, nawet jak na magiczne przedmiot)'. Nigdy nie powinny być określane: losowo i zawsze powinno się je znajdować w odpowiednim otoczeniu. Kamień śuHtu to nazwa, jaką się nadaje sztyletom lub toporom z obsydianu bądź krzemienia, które się czasami znajduje w grpUiwych kurhanach. Zwykle są stosunkowo pospolite, lecz tych magicznych jest naprawdę bardzo mało.

Zaklęy Kamień świtu ma wszystkie standardowe właściwości inagi-czoej broni Czob. wcześniej). Dodatkowo rzuca trwały.czar Strefa sanktuarium (patrz Magla wojenna) wokół niosącej go osoby, przesuwający się wraz z nią. Jakakolwiek inna strefa, która zetknie się lub pokryje ze Strefą sanktuarium /osranie rozproszona, a strefa roztaczana przez Kamień zaniknie na l turę. Kamień śuitu zwiększa Silę Woli magika, do którego należy o 10% pod warunkiem, że trzyma on ten artefakt w ręku. Jeśli jego właścicielem będzie kapłan dmidzki, jego Siła Woli w chwili trzymania Kamienia w ręku zostanie zwiększona o 20%. Należy zauważyć, że zwiększenie Siły Woli następuje tylko wtedy., gdy bohater trzyma kamień w ręku i nie podejmuje w tym czasie innych działań. Kamień świtu może zwiększyć Siłę Woli powyżej jej normalnego maksimum 100%,

•RUNY*

Kuny są symbolami magicznymi, wygrawerowanymi na broni i zbroi, nadającymi im magiczną moc. Osoby, które posiadają umiejętność rozpoznawania runótó potrafią je identyfikować - MG powinien wykonać test w tajemnicy i, w zależności od jego wyniku, poinformować gracza o prawdziwym znaczeniu runu, podać mu fałszywą informację lub też nic nie mówić.

Kuny są skuteczne tylko wtedy, gdy są aktywne - aktywny run lśni przyćmionym, złotym światłem. Nieaktywne runy przygasają, lecz są wciąż widoczne. Runy, które czasem stają się nieaktywne podano niżej. Jeśli w opisie nie jest powiedziane inaczej, efekty działania dwóch lub trzech runów' nie kumulują się - tylko jeden run może działać jednocześnie.

Dokładniejsze informacje o runach i czarodziejach, którzy' je tworzą można znaleźć w' planowanym dodatku Królestwa magii

W Starym Święcie można natknąć się na następujące rodzaje runów:

Run czaru: Ten run umożliwia rzucenie konkretnego czaru osobom, któie normalnie tego czaru nie znają. Czar nie pochłania żadnych punktów magii i zawsze się udaje. Po użyciu run wygasza się na pozostałą część dnia.

Run ochrony: Bohater, noszący ^tei1 run otrzymuje modyfikator +10% do wszystkich testów magii. Działanie dwóch lub więcej takich runów nie jesL kumulowane.

Run panccrzm Wyryły na jakiejś części zbroi wzmacnia ją o +1 punkt.

Run dęcia 1 uderzenia: Może hyć wygrawerowany tylko na broni. Dodaje 1 punkt do Siły- każdego uderzenia zadanego tą bronią. Jeśli zada obrażenia, które bez niego nie zostałyby zadane, wygasza się na pozostałą część dnia.

Run szybkości: 'len run dodaje +10% do Inicjatywy osoby, która go nosi.

Run odnowienia: Ten run zawiera w sobie energię, potrzebną do odnowienia dowolnego innego nieaktywnego runu, wyrytego na tym samym przedmiocie, Przekazanie energii powoduje, że Run odnowienia wygasza się na pozostałą część dnia.

Run lotu: Może zostać wygrawerowany na toporze, młocie lub innej broni miotanej, co gwarantuje nieomylne trafienie w cel (miejsce trafienia określa się losowo). Po jednokrotnym użyciu run wygasza się na cały dzień.

Run powrotu: Może zostać wygrawerowany na toporze, mhx:ie lub innej broni miotanej. Powoduje, iż broń zawsze powraca do swojego właściciela. Po jednokrotnym użyciu nm wygasza się na cały dzień.

Wielki run śmierci: Ten run może zostać wyryty na broni wyłącznie przez boga. Taka bron zabija każdą istotę, którą trafi. Ten run nie wygasza się. mimo używania.

Mały run śmierci: Ten run nie jest rak rzadki, jak Wielki run śmierci. choć jego działanie jest podobne. Małe runy śmierci mogą być grawerowane tylko na broni. Taka broń po trafieniu zabija dowolną istotę określonego rodzaju. Każdy run działa tylko na jedną grupę. Istot (gobllnoidy, istot)¹ Chaosu itd.). Run nie wygasza się mimo używania.

Pomniejszy nm śmierci: 'len run jesL stosunkowo pospolity. Zabija on dowolne Istoty określonego gatunku (jak go bliny, orki, zwier-zoczłeki itd.). Poza tym jego działanie jest identyczne, jak Małego runu śmierci

RELIGIE 1 WIERZENIA

ROZDZIAŁ

•MODLITWA I BŁOGOSŁAWIEŃSTWA«

Czasami osoba, modląca się w świątyni lub kapliczce może nie tylko zwrócić na siebie uwagę boga, ale zyskać też jego cudowną interwencję.

błogosławieństwa udzielane są niezwykle rzadko. Ich częstotliwości nic da się określić żadnymi ścisłymi zasadami, ale rozsądnie jest przyjąć podstawową szansę 1%. MG powinien precyzyjnie rozważyć okoliczności i - jeżeli uzna to za stosowne - zastosować właściwe modyfikatory.

Błogosławieństwa są zazwyczaj zsyłano na bohaterów, służących konkretnemu bogu, choć w wyjątkowych okolicznościach mogą zostać nimi obdarowane rówmież osoby tego samego charakteru. Bohaterowie o Innym charakterze, niż charakter boga nigdy nie uzyskają od niego błogosławieństwa.

Oczywiście kapłani, jakby z definicji pozostający z bóscw^rem w bliższym kontakcie niż inne osoby, mają większe szanse na uzyskanie błogosławieństwa. Sugerujemy, by bohaterowie, którzy zostali nowicjuszami w służbie danego boga mieli p<xLstawow^re prawdopodobieństwo pobłogosławienia równe 2%, a kapłani wyższego stopnia zwiększali je o 1% za każdy osiągnięty poziom.

Należy także wziąć pod uwagę działania modlących się osób. Każde pełne cztery gcxlziny, spędzone na modlitwie zwiększają szansę na otrzymanie błogosławieństwa o 1%, a złożone ofiary' zwiększają ją jeszcze bardziej. MG powinien określić dokładny modyfikator, uwzględniając nie tylko wielkość ofiary, ale i wysiłek modlącego się. związany z jej zdobyciem - poświęcenie 10 złotych koron będzie znaczyło znacznie więcej dla głodującego wieśniaka, niż dla bogatego kupca czy obwieszonego skarbami poszukiwacza przygód.

MG powinien wreszcie rozważyć naturę i zainteresowania boga oraz jego stosunek do tego. o co bohater się modli. 1 znowu MG musi zadecydować, jaki ma to wpływ na szansę uzyskania pizez postać błogosławieństwa,

Błogosławieństwa mogą przybierać różne formy, a zadaniem MG jest wybór takiej, która jest najbardziej odpowiednia w danej sytuacji, uwzględniając przy tym okoliczności, naturę i zainteresowania boga oraz dotychczasowe życic bohatera. Bohater może zostać nagrodzony premią w^r którymś z testów, otrzymać jakąś umiejętność albo czar jednorazowego użyrku. MG ma wolny wybór w określaniu nowych typów błogosławieństw, ale nie powinny one być potężniejsze od zamieszczonych tu przykładów.

Premia podczas testu nie powinna i nic może przekroczyć +10%.

MG powinien wybrać cesc z listy podanej w opisie boga.

Otrzymanie now^rej umiejętności nie wymaga chyba dodatkowych wyjaśnień. MG powinien ją wybrać z listy, podanej w opisie boga.

Czar, którym łxihater może zostać nagrodzony jest przeważnie tylko jednorazowego użytku. Powinien on pochodzić z listy Używanych czarów w opisie odpowiedniego boga. Zwykle jest z najwyższego poziomu, jakiego błogosławiona postać może używać, a czasami nawet jeszcze wyższego. Ten czar jest rzucany bez wydawania punktów magii i na pewno będzie udany, naw^rei jeśli normalnie bohater nic potrafi r/.ucać czarów.

Błogosławieństwa, uzyskane dzięki modlitwie w^r kapliczkach i świątyniach nic trwają zwykle dłużej niż 24 godziny. Tym właśnie różnią się cxl błogosławieństw', uzyskanych przez rzui wg Tabeli rozwoju kapłana (patrz Profesje kapłanów), które zaw^rsze są trwało. Jedyny wyjątek dotyczy czarów - są zawsze jednorazowego, użytku, jednak można je wykorzystać po wielu dniach, a nawet \ miesiącach <xl chwili otrzymania błogosławieństwa.