w życiu płodowym moczowodowego. |
mogą nie być liczne zmiana wtórna (następstwo |
zawiązka |
lub niemowlęctwie |
wady moczowodu) |
nerki duże, zmiany |
obustronne, różnej wielkości. |
torbiele liczne, | |
z w |
iekiem rosną.objawy ok.40rż | |
TYPY DZIECIĘCE |
-TYP DOROSŁYCH |
Nerka gąbczasta- torbiele piramid, cewek zbiorczych az do brodawek nerkowych.
Preparat egzaminacyjny pochodzi od dziecka. Widoczne są mnogie, cienkościenne torbiele różnej wielkości, które uciskają kłębuszki i powodują zanik narządu.
26) Microthrombosis dispersn renis (syn drom a DIC) - mikroangiopatia zakrzepowa
• Mikroangiopatie zakrzepowe to schorzenia, w których morfologicznie stwierdzamy zakrzepy z włóknika w naczyniach włosowatych i tętniczkach w całym organizmie, a klinicznie małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczną a niekiedy niewydolność nerek.
• DIC jest nazywany koagulopatią ze zuzycia,.bo prowadzi do niedotlenienia tkanek w wyniku licznych
zakrzepów i mikrozawałów oraz do krwotoków spowodowanych fibr>aiolizaJ,2Jtil5J**eni krwinek i innych elementów hemostazy. .
• PATOGENEZA obejmuje zamknięcie naczyń wskutek uszkodzenia i aktywacji komórek śródbłonka oraz agregacji płytek krwi. Uszkodzone komórki śródbłonka produkują nieprawidłowy czynnik von Willebranda, który ma b. duże powinowactwo do receptorów na płytkach krwi, zwiększa ich adhezję i agregację. Samo uszkodzenie śródbłonka powoduje uruchomienie kaskady krzepnięcia.
• •' DIC może występować w: posocznicy, malarii, urazach, oparzeniach, dużych zabiegach chirurgicznych,
wstrząsach, zawałach serca, powikłaniach położniczych (odklejenie łożyska, zatrzymanie obumarłego płodu).
• MORFOLOGIA: w przebiegu DIC drobne zakrzepy tworzą się w małych tętniczkach i naczyniach włosowatych nerek (i innych narządów). Zatory' w klębuszkach nerkowych wywołują albo nieznaczne obrzmienie śródbłonka, albo ogniskowy stan zapalny. W korze powstają zawały w wyniku niedoki"wienia, co może doprowadzić do całkowitej martwicy kory obu nerek. Stwierdza się zakrzepy z płytek i włóknika w naczyniach włosowatych kiębuszków i tętnicach między placikowych oraz martwicę ściany naczyń.
27) ;Glomerulonephritis proliferntivn extracapillaris - kłębkowe zapalenie nerek z rozplemem nabłonka torebki klębuszka
• Dotyczy rozplemu komórek nabłonkowych blaszki ZEWNĘTRZNEJ torebki kłębuszka.
• W wyniku uszkodzenia pętli naczyń wewnątrzkębuszkowych i przedostawania się włóknika do przestrzeni moczowej powstają półksiężyce nabłonkowe. Ich ilość świadczy o stopniu uszkodzenia i zaawansowania zapalenia.
• W przypadku zajęcia 85 % kłębuszków z towarzyszącą im martwicą pętli naczyniowych i obfitymi i złogami IgG oraz włóknika określa się toto mianem zapaleniem rozplemowym o gwałtownym przebiegu.
• Występuje zespól nerytyczny, który charakteryzuje: krwiomocz, białkomocz umiarkowany, skąpomocz, nadciśnienie tętnicze i wzrost poziomu azotu pozabiałkowego i kreatyniny.
• MIKROSKOPOWO widzimy złogi IgM, IgG, naciek limfocytowy, zanik kanalików nerkowych Glomerulonephritis proliferativn endocapillaris - kłębkowe śródwlośniczkowe rozplemowe zapalenie nerek.
• Mikroskopia świetlna ujawnia wzrost ilości jąder komórkowych w wyniku rozplemu komórek mezangium, śródbłonka, pcdocytów i komórek nabłonka torebki kłębuszka.
• W świetle pętli naczyniowych występują granulocyty obojętnochłonne.
• Nasilenie zmian jest różne w poszczególnych klębuszkach.
• W mikroskopie fluorescencyjnym widać IgG, IgM i C3 dopełniacza. Powstające złogi immunologiczne odkładają się głównie podnabłonkowo.
• W m. elektronowym widzimy podnabłonkowe złogi w postaci garbików.
(2^) Glonerulonephritis chronica (hyalinisatio pathologica post inflammatoria) — przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek (szkliwienie patologiczne pozapalne)
Przewlekle KZN jest postacią zejściową szeregu glomerulopatii pierwotnych:
1. glomerulonephritis rapide progressiva (90%)
2. glomerulonephritis focalis segmentalis (60-80%)
3. glomerulonephritis membrano-proliferativa (50%)
4. glomerulonephritis membranosa (50%)
5. nephropatia IgA (30-50%)