133 4

Zasilanie komory spalania paliwem ciekłym wymaga natomiast zastosowania dobrze pracującego rozpylacza. Na rys. 5.4. przedstawiono dwa najczęściej stosowane rozwiązania rozpylacza odśrodkowego z przelewem (a) i ze wspomaganiem powietrznym (b). W pierwszym przypadku, przy stałym ciśnieniu na zasilaniu, zmianę natężenia wypływu paliwa przez otwór rozpylacza osiąga się za pomocą regulacji ciśnienia w przestrzeni przelewowej. Im mniejsze ciśnienie w przestrzeni przelewowej (większe otwarcie zaworu dławiącego), tym większa część paliwa zostaje skierowana na przelew, a mniejsza przez rozpylacz. Ciśnienie paliwa w przewodzie zasilającym pozostaje niezmienione na poziomie zapewniającym dobrą jakość rozpylania. Wartość tego ciśnienia wynosi od 0.5 do 2 MPa, a średnica otworka rozpylacza od 0.2 do 0.35 mm, zależnie od strumienia przepływającego paliwa, a tym samym od mocy silnika. W drugim rozwiązaniu paliwo pod małym regulowanym ciśnieniem wypływa z otworka rozpylacza do komory mieszalnikowej, gdzie miesza się z silnie zawirowanym powietrzem, które pełni główną rolę w dobrym rozdrobnieniu paliwa i utworzeniu mieszaniny palnej. Silne zawirowanie powietrza wytwarza specjalny spiralny zawirowywacz umieszczony w rozpylaczu. Występujące dość często w tych rozwiązaniach tworzenie się osadów koksowych w sąsiedztwie otworka rozpylacza można ograniczyć przez zastosowanie rozpylacza ultradźwiękowego, nie wymagającego dopływu dość chłodnego powietrza rozpylającego.

Rys. 5.4. Rozpylacze paliw ciekłych: a) odśrodkowy z przelewem, b) ze wspomaganiem powietrznym

137