155 3

Faktyczna powierzchnia utraconej części wodnicy:

gdzie:

/,

/=/>*/

teoretyczne pole powierzchni, stopień zatapialności powierzchni.

(10.2)

(10.3)

Skorygowany moment bezwładności:

gdzie:

i, - teoretyczny moment bezwładności powierzchni.

10.1.2. Metody obliczania położenia i stateczności statku uszkodzonego

Zatopienie jednego lub kilku przedziałów wodoszczelnych powoduje zawsze wzrost zanurzenia średniego statku. Równocześnie z tym może wystąpić zmiana przcgłębicnia i przechył. Zmieni się również wysokość metacentryczna, czyli stateczność statku. Zatopienie przedziału wodoszczelnego możemy traktować bądź jako przyjęcie dodatkowej masy, bądź też jako utratę części objętości pod wódzia równą objętości zalanego przedziału. Pierwszy sposób zwie się metodą przyjętej masy, drugi natomiast metodą stałej wyporności (również metodą utraconej wyporności).

Obliczenia prowadzone metodą przyjętej masy nic różnią się niczym od obliczeń przeprowadzanych przy przyjmowaniu dodatkowej masy ładunku i zastosowanie znajdują dotychczas poznane wzory. Pamiętać jedynie należy o uwzględnieniu stopnia zatapialności i poprawce na swobodną powierzchnie, jeżeli taka występuje.

Stosując metodę utraconej wyporności przyjmujemy, że zatopiony przedział został, jak gdyby, wycięty ze statku, wskutek czego utracona została pewna objętość. Ponieważ jednak masa statku nie uległa zmianie, zatem i całkowita wyporność musi pozostać nic zmieniona. Ubytek wyporności zalanego przedziału zostaje skompensowany poprzez wzrost zanurzenia i przyrost wyporno-» nic uszkodzonej części kadłuba. Obliczenia prowadzi się przy założeniu, że , wyporność statku, jego masa całkowita oraz środek masy nic uległy zmianie. Przesunięciu uległo jedynie położenie środka wyporu wskutek zmiany kształtu podwodnej, nie uszkodzonej części kadłuba [30].

155