618

Ryc. 1831. Połsnizonc włókno mięśniowe turowi składowy mikrodipol wypadkowego dipol* elektrycznego mięśnia sercowego

Ni rycinie 18.36 przedstawiono poło/eme i wartości głównego wektora elektrycznego (oprócz VV_t) W_Q dU /aUmka Q oraz \S\ dla załamka S w płaszczy/n»c trójkąta hinthovcna.

W rzeczywistości główny wektor elektryczny serca zmienia swoje położenie w przestrzeni trójwymiarowej tworząc w ten sposób tak zwany wektorkardiogram przestrzenny.

W pewnym uproszczeniu zasada postępowania przy konstrukcji wektorkardio-grafu przestrzennej sprowadza się do utworzenia dwóch dodatkowych, prostopadłych do siebie, trójkątów Iiinthovena. Wzajemną prostopadłość trójkątów Eintho sena uzyskuje się przez odpowiednie rozmieszczenie elektrod pomiarowych

Z zachowania krzywych wektorkardiograficznych można uzyskać cenne informacje diagnostyczne dotyczące pracy serca. W^r normalnej praktyce klinicznej dominuje jednak klasyczna metoda elektrokardiograficzna

618