662

Podstawiając wzór (20.6) do równania (20.9) uzyskamy:

^exK~k_B<r‘ io))

_n r^£.^,0'i

_Gioaexp(_j

(20 10)

£.-IO-'T*.k_>lne_w

Energię aktywacji odnosi się często do I mola, wówczas:

£.-N_a£.-I

.9i r^:ioge_l0(-M

moi;

(20.11)

Wanoici y,₀ dla ró/nych procesów są zawarte w przybliżeniu w podanych poniżej granicach:

a)    procesy fizyczne I < Oio < U

b)    procesy enzymatyczne IA < (?» < 2

c) procesy chemiczne    2 <    < 3

d) procesy biologiczne    3 < (?* < 4

Z równania (20.10) wynika, że na (£_#) silny wpływ ma pole temperatur (D. Wiele reakcji można aktywować termicznie. Wartość liczbowa Q₎₀, może bliżej wskazać na charakter przebiegającego procesu w organizmie żywym.

Współczynnik w sposób szczególny zachowuje s»ę podczas pobudzania komórek nerwowych lub mięśniowych poprzecznie prążkowanych. W czasie narastania potencjału czynnościowego Q„ jest zawarte w przedziale 1.7-2. natomiast w okresie refrakcji zwiększa swoją wartość od 2 do 4. Z powyższego wynika, że procesy wywołujące pobudzenie (szybki wzrost przepuszczalności dla niektórych jonów) mają charakter procesu biofizycznego. natomiast procesy powrotu do stanu spoczynkowego chemiczno-btologicznego.

Temperatura ma istotnie duży wpływ na szybkość przewodzenia pobudzenia w* włóknach nerwowych żywych organizmów. Obserwuje się istnienie obszarów temperatur. przy których szybkość przewodzenia pobudzenia uzyskuje największe wartości. W przypadku organizmów ludzkich wynosi ona niewiele ponad 4CTC. W temperaturze około 50°C oraz w okolicach 15*C przewodzenie pobudzenia zanika. W przypadku zmiennocieplnego organizmu żaby powyższe temperatury wynoszą odpowiednio około 40 i około 5°C. Najwyższą szybkość przewodzenia pobudzenia u żaby obserwuje się w temperaturze około 30*C

662