3tom302

9. INSTALACJE ELEKTRYCZNE 606

9.6.6. Dobór rozdzielnicy

Przy wyborze typu rozdzielnicy należy uwzględnić:

—    prąd roboczy,

—    prąd zwarciowy,

—    rodzaj odbiorników,

—    wymiary i charakter pomieszczenia przeznaczonego do zainstalowania rozdzielnicy,

—    warunki eksploatacji.

Przy niewielkich prądach roboczych, do sterowania i zabezpieczeń odbiorników oświetleniowych i siłowych stosuje się powszechnie — przede wszystkim w pomieszczeniach komunalnych — rozdzielnice tablicowe.

W pomieszczeniach przemysłowych, przy prądach roboczych do kilkuset amperów, wykorzystuje się rozdzielnice skrzynkowe, głównie żeliwne. Przy większych prądach roboczych w tych pomieszczeniach stosuje się prefabrykowane rozdzielnice szkieletowe. Przy doborze rozdzielnicy należy ustalić:

—    typ, rodzaj wykonania i schemat strukturalny zależny od funkcji rozdzielnicy w układzie;

—    napięcie znamionowe izolacji U_Nh które powinno być nie mniejsze niż napięcie znamionowe sieci U_Xs (U,vi > U_Ns);

—    prądy znamionowe pól i szyn zbiorczych, które powinny być większe od spodziewanych prądów roboczych;

—    prądy znamionowe szczytowe i n-sekundowe, które powinny odpowiadać prądom zwarciowym w miejscu zainstalowania rozdzielnicy.

9.7. Wyznaczanie obciążeń instalacji elektrycznych

9.7.1.    Wstęp

Przy projektowaniu instalacji elektrycznych w pierwszej kolejności ustala się przewidywane obciążenia poszczególnych elementów instalacji. Wyznaczone obciążenia stanowią podstawę doboru najważniejszych parametrów urządzeń tworzących instalację; duże więc znaczenie ma dokładność stosowanych metod obliczeniowych. Wiadomo, że obciążenia zmieniają się zależnie od rodzaju instalacji, charakteru odbiorów, pory dnia i roku.

Największe obciążenie jakie występuje w określonym elemencie instalacji nosi nazwę obciążenia szczytowego i jest zwykle największą średnią wartością obciążenia w czasie 30 min.

9.7.2.    Wyznaczanie obciążeń instalacji w budynkach nieprzemysłowych

Przy projektowaniu wewnętrznych linii zasilających w budynkach mieszkalnych zapotrzebowanie na moc należy określać zgodnie z zasadami podanymi w tabl. 9.38.

Przewody wewnętrznych linii zasilających w budynkach mieszkalnych należy dobierać do obciążeń wyznaczonych następująco:

—    w budynkach bez ogrzewania akumulacyjnego — z sumy obciążeń we wszystkich mieszkaniach zasilanych z danej wewnętrznej linii zasilającej, pomnożonej przez współczynnik jednoczesności k_t zależny od liczby mieszkań, którego wartość podano w tabl. 9.39;

—    w budynkach z ogrzewaniem akumulacyjnym pomieszczeń — z sumy obciążeń przewidzianych dla akumulacyjnych grzejników i elektrycznych ogrzewaczy wody we wszystkich mieszkaniach zasilanych z danej wewnętrznej linii zasilającej (ze współczynnikiem jednoczesności równym jedności) oraz 10% obciążeń przewidzianych w tych mieszkaniach na inne potrzeby, ze współczynnikiem jednoczesności odpowiednim do liczby mieszkań, określonym w tabl. 9.39.

Przy ustalaniu obciążeń pomieszczeń administracyjnych niemieszkalnych, każdorazowo należy szczegółowo zanalizować przewidywane obciążenia. Moc potrzebną na cele oświetleniowe określa się na podstawie obliczeń w projekcie oświetlenia, a zapotrzebowanie na moc do innych celów ustala zleceniodawca.

Tablica 938. Wyznaczanie zapotrzebowania na moc dla budynków mieszkalnych, wg [937]

Lp.	Rodzaj budynku	Wielkość mieszkania	Obciążenie
1	Zgazyfikowany, bez ogrzc-wania akumulacyjnego	wieloizbowe	1 kW na izbę, lecz nie mniej niż 4 kW na mieszkanie
		jednoizbowe	2 kW na mieszkanie
2	Niezgazyfikowany, bez ogrzewania akumulacyjnego	wieloizbowe	7 kW na mieszkanie dla kuchni elektrycznej i elektrycznego ogrzewacza wody (jeżeli nic podano innego obciążenia) oraz 300 W na izbę dla pozostałych odbiorników
		jednoizbowe	4 kW na mieszkanie
3	Z ogrzewaniem akumulacyjnym	—    dla akumulacyjnych grzejników i elektrycznych ogrzewaczy wody, obciążenie zgodne z wynikami analizy zapotrzebowania na moc; —    na inne potrzeby w mieszkaniach zgazyfikowanych, obciążenie jak w p. I; —    na inne potrzeby w mieszkaniach niezgazyfikowanych, obciążenie jak w p. 2

Tablica 939. Współczynniki jednoczesności k, do wyznaczenia obciążeń wewnętrznych linii zasilających w budynkach mieszkalnych, wg [937]

Liczba mieszkań zasilanych z jednej wewnętrznej linii zasilającej lub jednego przyłącza	Współczynnik jednoczesności k}
	w budynkach zgazyfikowanych	w budynkach niezgazyfikowanych
1	1,0	1.0
2	0,9	0.8
3	0,8	0,7
4	0,7	0.6
5	0,6	0,5
6	0,55	0,45
7h-8	0,50	0,40
9-MO	0,45	0,37
11 -i-12	0,43	0,34
13-rl4	0,41	0.32
15-^16	0,40	0,30
17-=-18	0,39	0,29
I9-S-20	0,38	0.28
21 -=-25	0,36	0,27
26-J-30	035	0,26
3135	0.34	0,25
36-i-40	0,33	0,24
41 -r-45	0,32	0,23
46^50	0,31	0,22
51 -r-60	0,30	0.21
61-f-80	0,29	0,20
81-5-100	0,28	0,20
101 i więcej	0,27	020