AnalizaFinansowaTeoriaPrakty'0

Teoria i praktyka analizy finansowej w przedsiębiorstwie

7.4. Analiza realizowanej strategii w zakresie maksymalizacji rentowności kapitału własnego

W analizie przyczynowej wskaźnika rentowności kapitału własnego (ROE) zastosować można metodę dwu- lub też trzyczynnikową. Pierwsza z nich, tj. dwuczynnikowa przyjmuje szereg wariantów i często też, jak wykazano, może być realizowana w kilku po sobie następujących etapach. Przez analogię do analizy przyczynowej wskaźnika rentowności kapitału całkowitego, wskaźnik rentowności kapitału własnego można wyrazić jako iloczyn dwóch czynników, obejmujących rentowność sprzedaży i obrotowość kapitału własnego, co obrazuje wzór:

zysk netto    zysk netto    przychody ogółem

kapitał własny    przychody ogółem    kapitał własny

ROE    =    Wrs    X    Okw

Stopa zwrotu zainwestowanego kapitału zależy więc od tego, jakie sukcesy odnosi przedsiębiorstwo na rynku oraz od efektywności obracania posiadanym kapitałem własnym. I w tym wypadku przy maksymalizacji rentowności kapitału własnego ma zastosowanie zasada „duży zysk, mały obrót” lub też odwrotnie „mały zysk, duży obrót”. Strategie ukierunkowane na poprawę rentowności sprzedaży „duży zysk” dotyczą decyzji maksymalizujących przychody ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, pozostałej działalności operacyjnej względnie działalności finansowej bądź też obniżki niezbędnych dla ich osiągnięcia kosztów. Strategie, w których zmierza się do „dużego obrotu” odnoszą się natomiast do lepszego wykorzystania kapitału własnego.

Wpływ wymienionych czynników, a tym samym zidentyfikowanie realizowanej strategii, możliwe jest przy zastosowaniu jednej z metod deterministycznych. Stosowne obliczenia muszą być jednak poprzedzone obliczeniem wielkości wskaźnika obrotowości kapitału własnego.

- rok 200b

1047994

(534927+546553)

= 1,938

2

1,685

- rok 200c

924463

(546 553 + 550790) 2

270