AnalizaFinansowaTeoriaPrakty69

Ocena ryzyka działalności gospodarczej przedsiębiorstwa

gni operacyjnej i dźwigni finansowej (dźwignia połączona) wzrasta o 2,66% przy wzroście sprzedaży o 1 %.

Dźwignia finansowa i dźwignia operacyjna, jak wynika z przedstawionych obliczeń, nie są względem siebie substytucyjne i każda z nich oddziałuje na zmienność zysku netto na jedną akcję w tym samym kierunku. Stosowanie lewarowania powinno być jednak w każdym przypadku zgodne z zasadą: im silniejszy efekt dźwigni operacyjnej, tym bardziej ryzykowne staje się zastosowanie dźwigni finansowej.

Jednym z zasadniczych zadań kierownictwa przedsiębiorstwa jest ocena ryzyka związanego z wystąpieniem efektu dźwigni. W tego typu ocenie wykorzystuje się przedstawione już narzędzie, jakim jest analiza progu rentowności. Graniczną wielkość zysku operacyjnego określić można graficznie lub algebraicznie posługując się następującym wzorem:

(

Zo = Ox

V

\

gdzie:

Zo    - zysk operacyjny,

O    - odsetki od kapitału obcego,

n_Q, /?!    - liczba akcji wyemitowanych odpowiednio w wariancie

„A” i „B”.

W przedstawionym przykładzie liczbowym próg rentowności wynosi:

Zo = 5 000 x

12 500

^f 5000    ^

5 000-3000

Jeżeli więc zysk operacyjny przekracza wielkość graniczną, większy zysk netto na akcję uzyskać można w wariancie o zróżnicowanej strukturze źródeł finansowania; kiedy natomiast zysk zwyczajny osiąga wielkości mniejsze od 12 500 zł, korzystniejszy jest wariant z zadłużeniem „0”.

Analiza progu rentowności ma również pewne ograniczenia. Opiera się ona wyłącznie na wielkości zysku operacyjnego. Nie uwzględnia takich elementów, jak sytuacja finansowa przedsiębiorstwa, zobowiązania dotyczące spłaty długu oraz zwiększone ryzyko niemożności zapłacenia odsetek w trudnych okresach. Wszystkie te elementy mają duży wpływ na decyzje kierownictwa określające strukturę kapitału przedsiębiorstwa.

Przy podejmowaniu decyzji finansowych odzwierciedlających aktualne ryzyko, kryterium wyboru stanowi wielkość zysku netto na ak-