Rehabilitacja po operacjach stawu kolanowego Rozdział 8/2
Rehabilitacja po operacjach stawu kolanowego Rozdział 8/2
Rehabilitacja po operacjach stawu
Obecnie w Polsce stosowane są wszystkie najnowocześniejsze metody dotyczące diagnostyki, profilaktyki i leczenia stawów kolanowych w tym także zabiegów chirurgicznych. Z tych powszechnie już stosowanych należy wymienić następujące:
■ artroskopia diagnostyczna i chirurgiczna;
■ rekonstrukcja chrząstki stawów kolanowych;
■ różnorodne rekonstrukcje więzadeł;
■ nowoczesna nawigacja chirurgiczna;
■ wykorzystywanie-wielu typów protez, stawu kolanowego;
■ coraz szersza liczba operacji rewizyjnych.
Wskazania
do
operacyjnego
leczenia
Głównymi wskazaniami do operacyjnego leczenia stawów kolanowych są:
■ trwały ból, niereagujący na leczenie zachowawcze (w tym rehabilitację ruchową);
■ postępująca deformacja i niestabilność stawu kolanowego;
■ duże zniszczenie stawu z małą ruchomością i dużą niestabilnością;
■ u osób w wieku podeszłym, u których występuje duże zniszczenie powierzchni stawowych, pełna niewydolność więza-dłowa oraz szpotawość lub koślawość przekraczająca 300;
■ stany pourazowe.
Wymiana stawu (tzw. alloplastyka stawu kolanowego) wskazana jest u osób ze znacznie zaawansowaną i postępującą destrukcją stawu. Kiedy zmiany są ograniczone tylko do jednego przedziału (lewa lub prawa część stawu), można zastosować częściową endoprotezę (tzw. jednoprzedziałową). Operacyjne usztywnienie całego stawu, czyli tzw. artrodeza, która stosowana jest niekiedy w bardzo zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowych, ze względu na znaczne pooperacyjne ograniczenie funkcji kończyny wykonywana jest obecnie coraz rzadziej.
Jednym z najważniejszych czynników decydujących o skutecznej alloplastyce jest właściwa kwalifikacja do odpowiedniego typu endoprotezy, bardzo dokładna technika operacyjna, a następnie właściwa rehabilitacja ruchowa. Właściwa rehabilitacja powinna rozpocząć się jeszcze przed operacją i być kontynuowana tuż po operacji, aż do pełnej przebudowy kości. W trakcie pierwszych