atlas rehabilitacji ruchowej (354)

Rozdział 8/2.2 Rehabilitacja po operacjach więzadeł stawu kolanowego

w znacznym procencie przypadków na rozerwanie więzadła krzyżowego przedniego. Wysięki o wolniejszym patomechanizmie rozwoju wskazują zwykle m.in. na uszkodzenia łąkotek.

Obrzęk kolana z miejscową bolesnośćią występuje również w izolowanych urazach więzadeł pobocznych. Stopień uszkodzenia więzadeł pobocznych określa się na podstawie stwierdzonej niestabilności stawu podczas testów koślawienia lub szpotawienia stawu kolanowego.

W zależności od rozległości powstałych zmian aparatu więzadło-wo-torebkowego wyróżnia się 3 stopnie uszkodzeń więzadłowych:

■    lekki - uszkodzeniu ulega tylko niewielka ilość włókien więzadłowych, a w porównaniu ze zdrową kończyną nie stwierdza się wiotkości stawu;

■    umiarkowany - uszkodzeniu ulega większa liczba włókien więzadłowych, a pourazowa wiotkość stawu nie przekracza 5 mm w porównaniu ze stroną przeciwną;

■    ciężki - całkowite fóźerwMie^^ruktuhy więźadłowej lu& tftU-^" rwanie przyczepów kostnych z wystąpieniem pourazowej niestabilności stawu.

Do oceny niestabilności więźadłowej służy badanie testami ruchów biernych (testy koślawości i szpotawości, testy szufladkowe, test Lachmana, Martensa, test Cross Over Arnolda, pivot-shift test, giving way Jakoba) i czynnych stawu, określających stopień rozluźnienia. Podczas badania objawów szufladkowych można stwierdzić niestabilność małą do 5 mm, umiarkowaną do 10 mm lub ciężką - powyżej 10 mm. Możliwość izolowanego uszkodzenia jednego więzadła jest kwestionowana przez wielu autorów. Zwartość struktur stabilizujących staw powoduje, że rozerwaniu więzadła krzyżowego towarzyszy zazwyczaj uszkodzenie innych więzadeł, torebki stawowej lub łąkotek.

Największą liczbę przypadków uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego stanowią izolowane oderwania przyczepu bliższego z wyniosłości międzykłykciowej piszczeli, uszkodzenia części centralnej więzadła oraz uszkodzenia przyczepu udowego lub piszczelowego, odległe uszkodzenie aparatu więzadłowo-torebkowego, triada 0'Do-noghuea, na którą składają się: uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego, uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego oraz uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej.

Uszkodzone więzadło krzyżowe przednie wykazuje zdolność gojenia przy zachowaniu zbliżonych przyczepów końcowych. Zdolność regeneracji utrzymuje się przez okres około dwóch tygodni od uszkodzenia, ulegając potem zanikowi.

Strona 2