Bilinkiewicz4

• łSwhuuna

Przedmowa do drugirgo wydania 7

W 1954 r. tikii/ał się Zarys psychiatrii (Kompendium) pmf. Lucjana Kor/cnio-•skirjfo. (>|wiy na pnwłowowśkićj patofizjologii zaburzeń psychicznych, gdyż iuoLi Pawłowa była w owym Okresie doktryną dominującą w medycynie, i nic iyB».

W lalach 1965 -1965* uku/ały się trzy kolejne wydania Zarysu psychiatrii Lucjana Korzeniowskiego, ale już suma ich numeracja świadczy o tym. że nie traktowano ich jako kontynuacji wersji z 1954 r. Zarys z roku 1965 potraktowano jako pierwsze wydanie, co oznaczało, że autor odcinał się od jednostronnej pawlowowskicj interpretacji zjawisk psychopatologic/nych. jaka cechowała wspomniane Kompendium.

W 1957 r. PZWL wydał podręcznik radziecki W. A. Gilarowskiego Psychiatria — w tłumaczeniu polskim pod redakcji) prof. Andrzeja Jusa. Był on przeznaczony zarówno dla lekarzy, jak i studentów (tytuł oryginału: Psichiatrija. rukoimtwmo dla wraczcj i studentów). W tym samym wydawnictwie ukazała się w 1969 r. Nonwzesna psychiatria kliniczna autorstwa psychiatrów amerykańskich. Arthura P. Noyesa i Lawrcncc*a C. Kolba, w tłumaczeniu polskim pod redakcji) prof. Jana Jaroszyńskiego.

W nauce polskiej nastąpił zwrot od ex oriente lti\ do <*.v wątlenie hu — rozpoczął się okres fascynacji psychiatrią zachodnią, z amerykański) na czele. Dwóch wydań doczekał się, poczynając od roku 1970. podręcznik dla studentów medycyny Psychiatria autorstwa Tadeusza Bilikiewiczu i Haliny Grabowskiej, opracowany według dzieła prof. Tadeusza Bilikiewiczu Psychiatria kliniczna (przeznaczonego dla specjalistów).

Od 1976 r. układem PZWL-u ukazywały się kolejne edycje Potlstaw psychiatrii — podręe&ila dla studenta*-, pod redakcją Marka Jarosza i Stanisława OwynarA który cieszył się wśród studentów zasłużonym powodzeniem nie tylko z uwagi na treść, ale i zwięzłość. Od wydania piątego (1988) prof. Marek Jarosz był jedynym redaktorem dzieła, po śmierci prof. Stanisława Cwynara. W moim przekonaniu nic me stoi na przeszkodzie, ażeby pozycję tę wznawiać wzorem wielu krajów na święcie, w których ukazuje się równocześnie kilka podręczników. Daje to zarówno studentom, jak i wykładowcom psychiatrii możliwość wyboru.

Naszą intencją było i jest dostarczenie podręczniku, w którym uczestniczyliby wszyscy lub prawic wszyscy wybitni znawcy przedmiotu w kraju, co powinno przyczynić się do ujednolicenia wymagań z zakresu psychiatrii. Wszak po wejściu Polski do Unii Europejskiej nasze dyplomy łekurskic nie będą w krajach Unii wymagały nostryfikacji. Na nas spoczywa zatem ogromna odpowied/iulność za poziom przygotowania / zakresu psychiatrii absolwentów uczelni.

Jednym / elementów tych starań było uwzględnienie w podręczniku kryteriów klasyfikacyjno diagnostycznych Światowej Organizacji Zdrowia pod nazw ą ICD-IO. a także w miarę możności kryteriów DSM-IV Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. zyskującego na święcie coraz więcej zwolenników. Polscy lekarze muszą te między narodowe zasady rozpoznawania zaburzeń psychicznych znać, przynajmniej w podstawowym zakresie-

Wyrazem dostosowania polskiej psychiatrii do standardów światowych i europejskich było uchwalenie przez Sejm ustawy o ochronie zdrowia psychicznego W ten sposób został uzdrowiony nieprawidłowy stan prawny w zakresie opieki psychiatrycznej w Polsce.

Mam nadzieję, że obecny układ podręcznika, odpowiadający w miarę możności wymogom nowoczesności, spółka się z pozytywnym przyjęciem.

Autorzy będą też wdzięczni za wszelkie uwagi krytyczne, jakie nasuną «ę Czytelnikom w trakcie studiowania podręcznika. Uwzględnimy je przygotowując kolejne wydanie.

Adam ttihiitwk:

Gdańsk, październik 1997 r.