biochemia 2 2

Włókna szybkokurczące się (białe) zawierają mniejsze stężenie mioglobiny. kurczą się szybciej, ale są mniej wytrzymałe. Biorąc pod uwagę główne źródła energii z jakich korzystają, wyróżnia się wśród nich:

•włókna typu I1A - glikolityczno-tlenowe, wykorzystujące energię wytworzoną w procesie glikolizy w cytoplazmie oraz w procesie fosforylacji oksydacyjnej w mitochondriach

•włókna typu IIB - glikolityczne, korzystające głównie z energii wytworzonej podczas glikolizy - liczba mitochondriów jest w nich mniejsza.

Miofibryle - włókienka kurczliwe, makrokompleksy filamentów w postaci minipałeczek. Filamenty ułożone w nich są bardzo regularnie, zachodzą na siebie w układzie sześciokątnym. W ich budowie wyróżnia się:

•filamenty cienkie, w skład których wchodzą następujące białka: aktyna.tropomiozyna i troponina, •filamenty grube, w skład których wchodzi potężne białko miozyna.

Miofibryle są podstawowym elementem miocytów, które tworzą tkankę mięśniową.

Podczas skurczu mięśnia filamenty aktynowe wślizgują się pomiędzy filamenty miozynowe. Większość objętości cytoplazmy włókien mięśniowych zajmują mikrofibryle czyli kurczliwe elementy komórki mięśniowej, mają one średnicę 1-2 pmi mogą być tak długie jak długa jest sama komórka mięśniowa. Miofibryla zawiera łańcuch identycznych jednostek sarkomerów. Poszczególne sarkomery mają długość 2,5 pm a regularne ich ułożenie nadaje mikrofibrylom prążkowany wygląd.

Sarkomery składają się z dwóch typów filamentów swoistej dla tkanki mięśniowej miozyny II i filamentów aktynowych.

Filamenty miozynowe grube, płożone centralnie natomiast aktynowe cieńsze rozciągają się od wewnątrz z każdego końca sarkomeru i zachodzą na końce filamentów miozynowych.

Skurcz jest to ślizganie się filamentów aktynowych po filementach miozynowych bez zmiany długości obu filamentów.

Fazy skurczu mięśnia szkieletowego: ———-----

1 .Impuls nerwowy(z motoneuronu)

2. Uwolnienie acetylkocholiny (Ach) i połączenie jej z receptorami w Wonie komórki mięśniowej.

3. Depolaryzacja sarkolemmy.

4. DepoIaryzacja układu sarkotubulamego.

5. Uwolnienie Ca2+ z cystem( retikulum sarkoplazmatyczne) ó.Połączenie Ca2+ z troponiną.

7. Zmiana konfiguracji kompleksu troponina-tropomiozyna-odblokowaniemiejsc związania miozyny na aktynę.

8. Połączenie aktyny z miozyną motkami.

9.Skurcz-przesumięcie aktyny względem miozyny(potrzebna energia z ATP) lO.Reabsorpcja Ca2+ do cystern

11.    Rozkurcz

12.

Osmolalność-termin określający liczbę moli substancji czynnych osmotycznie zawartych w lOOOg rozpuszczalnika.

U osób dorosłych fizjologicznie ciśnienie osmotyczne wynosi od 275 do 295 mOsm/kg wody Składniki wpływające na osmolalność to:

Na+. C1-, glukoza, mocznik.

Osmolalność krwi-Badanie na osmolalność krwi ma na celu zidentyfikowanie stopnia zagęszczenia krwi. Badanie to pozwala ocenić poziom nawodnienia organizmu, kiedy u badanego występują objawy hiponatremii (niedoboru sodu we krwi), utraty wody lub zatrucia etanolem, metanolem lub glikolem etylenowym.Analiza krwi jest także wskazana, gdy badany ma trudności z oddawaniem moczu. Osmolalność zwiększa się w przypadku odwodnienia i zmniejsza przy nadmiarze wody w organizmie.

AM. GUjiiOG-SN^f    oX)    (s&ciujufG- i