CCF20120925015

—    Ja tylko powiedziałem, że... że...

—    Ze Marcelek jest pomylony wariat — usłużnie podpowiedziała Zuzia.

—    Mówi się „pomylonym wariatem” — mechanicznie poprawiła pani, ale natychmiast się zreflektowała. — To bardzo brzydkie słowo.

Zraniłeś nim Marcelka.

—    Zraniłem? — zawołał zdziwiony Julek.

Przecież nie leci mu krew.

—    Zęby kogoś zranić, wcale nie trzeba go uderzyć. Złe słowa ranią tak samo. A czasami mogą zrobić jeszcze większą krzywdę niż kopniak. I chociaż nie ma po nich siniaka, bardzo bolą — powiedziała pani.

—    Ale jak odróżnić brzydkie słowa od ładnych? — zapytała Laura, która zawsze lubiła być dobrze poinformowana, a po porannej przygodzie postanowiła jeszcze bardziej się pilnować.

—    Ładne słowa to te, od których robi się innym miło, a brzydkie to takie, od których robi się niemiło. Takie, których sami nie chcielibyśmy usłyszeć — tłumaczyła pani, siadając na dywanie obok dzieci.

17