Dronedaron �tronizacja amiodaronu

Dronedaron - detronizacja amiodaronu?

Opublikowane: 2007-72-0* w openmedica.pt

Słowa kluczowe:

Dziedzina : farmakologia

Wstęp

Amiodaron jest skutecznym lekiem antyarytmicznym o ugruntowanej pozycji. Jednak doświadczenia z nim związane upoważniają nas, by do tej beczki miodu dodać łyżkę dziegciu. Mam tu oczywiście na myśli działania niepożądane tego leku, między innymi związane z zaburzeniami funkcji tarczycy. Stały się one bodźcem do poszukiwania jego analogów pozbawionych niekorzystnych działań ubocznych.

W ten sposób doszło do opracowania nowego leku antyarytmicznego - dronedaronu. Jest on pochodną benzofuranu, która, w odróżnieniu od swego „starszego brata", ma budowę chemiczną nie zawierającą w swej cząsteczce atomu jodu, a także charakteryzuje się mniejszą lipofilnością [1 ]. Ponadto, lek ten ma znacznie krótszy okres połowicznej eliminacji (1-2 dni w porównaniu do 30-55 dni amiodaronu) [2]. Wszystkie te czynniki mają określone implikacje kliniczne, przejawiające się mniejszym odsetkiem działań niepożądanych, m.in. związanych z gruczołem tarczowym.

Na chwilę obecną dronedaron jest na etapie badań klinicznych. W niniejszym artykule chciałbym dokonać przeglądu aktualnego stanu wiedzy na temat tego leku.

Działanie dionedaiomi

Badania wykazały, że dronedaron charakteryzuje się aktywnością charakterystyczną dla każdej z grup leków w klasyfikacji Vaughana-Williamsa [3]. Lek ten wpływa na kanały potasowe, co jest typową cechą prezentowaną przez leki należące do klasy III. Dodatkowo, wpływa także na kanały sodowe (klasa IB), wykazuje działanie antyadrenergiczne (klasa II) oraz antagonistyczne względem kanałów wapniowych (klasa IV). Wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego zarówno w przedsionkach, jak i komorach. W badaniach na zwierzętach wykazano, że dotyczy to zwłaszcza późnej fazy repolaryzacji [4].

Dionedaion w perspektywie badań klinicznych

Na chwilę obecną dysponujemy wynikami kilku badań oceniających skuteczność dronedaronu. Jednym z pierwszych było badanie DAFNE (Dronedarone Atrial FibrillatioN study after Electrical Cardioversion) [1]. Było to prospektywne badanie z podwójnie ślepą próbą, kontrolowane placebo, w którym za główny cel postawiono sobie określenie właściwej dawki dronedaronu w zapobieganiu nawrotom migotania przedsionków (AF) po skutecznej kardiowersji. W badaniu uczestniczyło 270 pacjentów, którzy podzieleni zostali na grupy otrzymujące odpowiednio: 2 x 400 mg, 2 x 600 mg, 2 x 800 mg oraz placebo. Obserwacja trwała 6 miesięcy a pierwszorzędowym punktem końcowym był czas od skutecznej kardiowersji do nawrotu AF. W grupach otrzymujących dronedaron mediana czasu do nawrotu arytmii wynosiła 59,9 dni w porównaniu z 5,3 dnia w grupie otrzymującej placebo. Wyższe dawki nie były bardziej skuteczne i wiązały się z częstszym występowaniem objawów ze strony przewodu pokarmowego. Dawka 2 x 400 mg była dobrze tolerowana i nie wiązała się ze wzrostem częstości działań niepożądanych w porównaniu do grupy kontrolnej. Wydłużenie QT wystąpiło jedynie w grupie otrzymującej 1600 mg dronedaronu na dobę. Nie zanotowano toksycznego wpływu tego leku na oczy, gruczoł tarczowy czy płuca. Podsumowując, można powiedzieć, że dronedaron w dawce 800 mg na dobę okazał się być skutecznym lekiem w zapobieganiu nawrotom AF po skutecznej kardiowersji, przy jednocześnie bardzo korzystnym profilu działań niepożądanych.

Powyższe dane zostały potwierdzone w także w badaniach ADONIS (American-African trial with DrONedarone In atrial fibrillation or flatter for the maintance of Sinus rhytm) oraz EURIDIS (EURopean trial In atrial fibrillation or atrial flutter patients receiving Dronedarone for the maintenance of Sinus rhytm) [5]. W pierwszym z nich wykazano zmniejszenie nawrotów AF w ciągu 12 miesięcy o 28%, w drugim zaś o 22%. W badaniu ADONIS pod wpływem dronedaronu czas do wystąpienia napadu AF/trzepotania przedsionków uległ ok. 3-krotnemu wydłużeniu, w badaniu EURIDIS zaś 2-3 krotnemu. Nieco gorsze wyniki w tym zakresie w porównaniu do badania DAFNE wynikają prawdopodobnie z dłuższego czasu obserwacji oraz nieco innej charakterystyki grupy badanej. Odnotowania wymaga także fakt, że w obu wyżej wymienionych badaniach, podobnie jak w badaniu EROTA [6] wykazano skuteczność dronedaronu w zwalnianiu rytmu komór u pacjentów z AF i trzepotaniem przedsionków.

Kolejnym badaniem, tym razem oceniającym skuteczność dronedaronu u pacjentów z dysfunkcją komory lewej, było badanie ANDROMEDA (Antiarrhytmic trial with Dronedarone in Moderate to severe CHF Evaluating morbidity Decrease) [6]. Złożonym punktem końcowym były umieralność oraz częstość hospitalizacji z powodu niewydolności serca (CHF). Badanie to zostało przedwcześnie przerwane z powodu wyższej umieralności z przyczyn pozasercowych (głównie w wyniku progresji niewydolności nerek) w grupie otrzymującej badany lek.

Podsumowanie

Dotychczasowe badania nad dronedaronem odpowiedziały na część pytań dotyczących jego skuteczności oraz bezpieczeństwa. Do niewątpliwych zalet tego leku należy zaliczyć bardzo korzystny profil działań niepożądanych. W odróżnieniu od amiodaronu, jego stosowanie nie wiązało się zaburzeniami funkcji gruczołu tarczowego. Ponadto, przeprowadzone do tej pory badania potwierdziły skuteczność dronedaronu w zapobieganiu nawrotom AF oraz w zwalnianiu rytmu komór w grupie chorych z tą najczęściej występującą w praktyce klinicznej arytmią. Niestety część pytań pozostaje nadal bez odpowiedzi. Zwłaszcza jeśli chodzi o zastosowanie dronedaronu u pacjentów z CHF, którzy nie byli włączani do badania ADONIS oraz EURIDIS. Z kolei przerwane przedwcześnie badanie ANDROMEDA nakazuje daleko idącą ostrożność w tej grupie chorych. Na uwagę zasługuje także fakt, iż w wyżej wymienionych badaniach dronedaron porównywany był z placebo. Istotnym więc byłoby porównanie tego leku z jego „starszym bratem" amiodaronem.

Ajtor: lekarz Michał M. Kuzemczak Opublikowany: 2007-12-01

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zatorowość płuc terapia Postępowanie terapeutyczne w zatorowości płucnej Opublikowane: 2008-72-0*
Pozytonowa tomografia emisyjna podstawowe wiadomości Pozytonowa tomografia emisyjna -podstawowe wi
Wstęp Oddawany do rąk Czytelników podręcznik stanowi drugie wydanie pozycji opublikowanej w 2007 r.
2007 72 Bariery drogowe ochronne stalowe z prowadnicą z profilowanej taśmy stalowej lub innych typów
Urazy klatki piersiowej postępowanie Urazy tóatki piersiowej - postępowanie Opublikowane: 2006-07-
13) 19-20.04.2007 - konferencja międzynarodowa pt. Od Wspólnot Europejskich do Unii Europejskie
Stymulacja serca w zaburzeniach przewodzenia Stymulacja serca w zaburzeniach przewodzenia Opublikowa
Zespół usidlenia tętnicy podkolanowej Zespół usidlenia tętnicy podkolanowej Opublikowane: 2009-07-03
Oporność na aspirynę możliwości terapeutyczne Oporność na aspirynę- możliwości terapeutyczne Opubli
Nadczynność przytarczyc Nadczynność przytarczyc Opublikowane: 2008-77-28 w chirurg.pt Słowa kluczowe
Przerzuty nowotworowe do kości diagnostyka Przerzuty nowotworowe do kości -diagnostyka Opublikowan
Diagnostyka niewyjaśnionych omdleń wytyczne Diagnostyka niewyjaśnionych omdleń -aktualne wytyczne
ILR w?daniach klinicznych diagnostyka omdleń ILR w badaniach klinicznych - diagnostyka omdleń Opub

więcej podobnych podstron