284
284
Gatunek
POEMAT HEROIKOMlCfty to wierszowany utwór epi*'
o charakterze humorysty nym. Pochodzi z antycznej’ Crecji I wysokim stylem naśladuje epos bohaterski (poemat heroiczny),
W gatunku tym źródłem komizmu jest napięcie pomiędzy podniosłym tonem narracji a humorystycznym, często ironicznym . i karykaturalnym przedstawieniem rzeczywistości Poemat heroikomiczny osiąga cele dydaktyczne i moralizatorskie poprzez satyrę i piętnowanie określonych zjawisk lub postaw.
Wojnę domową śpiewam więc i głoszę,
Wojnę okrutną, bez broni, bez miecza. Rycerzów bosych i nagich po trosze.
Same ich tylko męstwo ubezpiecza:
(5) Wojnę mnichowską... Nie śmiejcie się, proszę: Godna litości ułomność człowiecza.
Smiejde się wreszcie, mimo wasze śmićchy Przecież ja powiem, co robiły mnichy.
Ta', która nasze padoły2 przebiega | [io] I samym tylko nieszczęściem się pasie,
Jędza niezgody, co Parysa-zbiega Znalazła niegdyś na górnym Idasie,
Słodki raj mnichów gdy w locie postrzega, Jęknęła w złości i zatrzymała się; l [15J Widząc fortunny5 los spokojnych mężów, Świsnęły żądła najeżonych wężów4.
Wstrzęsła pochodnią, natychmiast siarczyste5 Iskry na dachy i wieże wypadły Wskroś6 przebijają gmachy rozłożyste,
[20] Już się w zakątynajdaśniejsze wkradły:
A gdzie milczenia bywały wieczyste,
Wszczyna się rozruch i odgłos zajadły.
Rażą umysły żądze rozjuszone,
Budzą się mnichy, letargiem uśpione.
(25J Wtenczas, nie mogąc znieść tego rozruchu,
Ojaec Hilary obudzić się raczył.
Wtenczas ksiądz przeor7, porwawszy się z puchu8. Pierwszy raz w żydu jutrzenkę obaczył.
Klął ojciec doktor9 czułość swego słuchu,
■Sens wersów 9.-16.'mowa o Eris - greckiej bogini niezgody - w nawiązaniu do mitycznego sporu o piękną Helenę. 2 RaWy-niziny: tu: ziemię, świat ludzki, j fortunny-szczęśfiwy dostatni.
4 Sens wersu i6j Eris przedstawiano jako kobietę o włosach ze splecionych węży.
5 Siarczyste-tu: ogniste.
6VWróś-wgfeb.
7 ftzew-przełożony (najwyższy rangą zakonnik) w klasztorze.
8Puch,-hi:puchowa poideł.
9 Ojca* doktor-kierujący klasztorną szkołą.
OZIAł. § | OŚWIECENIE I PRE ROMANTYZM
f FRANCISCO DE ZURBARAN (czytaj: fransisko de surbaran), POŻEGNANIE^ff^^^RRI°NA °
de kariona), XVII w., Real MonasteHo de Nuestra Seflora (czytaj: seniora) de Cuadal pe, “9* . .
Określ, jakie cechy zakonników można odczytać z obrazu. Zestaw je z cechami braci przedstawionyc w Monachomachll.
I bo] Wstał i widokiem swym ojców uraczył I co się rzadko w zgromadzeniu zdarza. Pędem niezwykłym wpadł do refektarza.
Na taki widok zbiegłe braci trzody Pod rzędem kuflów garncowych uklękły: (35) Biegli ojcowie za mistrzem w zawody:
»Refektarz - jadalni* w Masztom.