DSC04520

PROJEKT METODY KARTOWANIA TOBO KLIMATÓW

Projekt wychodzi z założenia, że podstawowe znaczenie dla kształtowania się . topoklimatów ma wymiana energii zachodząca na powierzchni granicznej pomiędzy atmosferą a jej podłożem. Wymianę tę przedstawić -można w postaci równania bilansu cieplnego powierzchni granicznej. Równanie to dla godzin dziennych wygląda następująco:

H| |j fjj4®

Natomiast w godzinach nocnych przybiera ono przeważnie postać:

Symbole oznaczają' teoliejrick’

K — całkowite promieniowanie słoneczne |ieźpośrę'dme 4 rozproszone);

K ¹ — odbite od podłoża p r o tn i e n io w a nie • s lone c zn e;“'

S — ciepło wyzwalane sztucznie przy procesach spalania;

L — promieniowanie cieplne podłoża- (wypromieniowanie efektywne) w zakresie długofalowym;

B — wymiana ciepła między powierzchnią graniczną a podłożem wskutek prze-

, I Wodzenie^

P — wymiana ciephl- ifoate^iy ipowlęriihimaią    a atmosferą wskutek tur-

E ~ wymiana ciepła    ispflsgfeęfe pąioiwąnia lub kondensacji wody.

W obydwu równaniach człoi^^znaidunaG'e^v' się po lewej stronie przyjmują na ogól wartości dodatnie, tzn. że Odpowiednie strumienie ciepła skierowane są ku powierzchni granicznejj^M g&rf |lJ|t, d&łia, natomiast człony umieszczone po prawej stronie ma ia wia#0Śici    lea^ystrumienie ciepła skierowane są

od powierzchni granicznej jhądz dorató^Sry, bądź dó podłoża. Odnosi się to zasadniczo tylko do pogody bezchmurnej lub z małym .zachmurzeniem i bezwietrznej (z ciszą lub wiatrem bardzo    ą więc do takich warunków, w których

zróżnicowanie topoklimatyczne terenu jest najsilniej wyrażone.

W projekcie klasyfikacji wzięto pod uwagę wartości względne tych członów równania bilansu cieplnego, które mają decydujące znaczenie dla kształtowania się stosunków bermicznych Bgya ty^ _;smnwm 4 Wilgp^i@ściqwych — w przyziemnej warstwie powietrza podczas* występowania wś^mnisuiego rodzaju pogody. Przez wartości względne rozumiemy tu '^chylenia (dodatnie lub ujemne) od wartości danego składnika bilansu cieplnego,    jednocześnie na terenach

płaskich, o odsłoniętym horyzoncie, pokrytych .frawą, z glebą umiarkowanie wilgotną. Chodzi tu więc o taki typ terenu, któryjtómąwnie ^przyjęto za reprezentatywny pod względem klimatycznym i gdzie    waneB^^rriiiy być stacje

klimatologiczne.

Zasadniczy podział na typy topoklimatyczne przeprowadzono, biorąc pod uwagę względnie wartości składnika P w czasie pogodnych nocy. Ten bowiem składnik bilansu cieplnego ma decydujące znaczenie dla . występowania przymrozków natury lokalnej o charakterze radiacyjnym lub radiacyjno-adwekcyjnym. Przy dalszych bardziej szczegółowych wyróżnieniach uwzględniono odchylenia w efektywnych wartościach promieniowania słonecznego {składniki i K*'), wymiany ciepła z podłożem przez przewodzenie (składnik B) oraz zużycia ciepła na parowanie (składnik E). Ponadto uwzględniono także specyficzne stosunki topo-klimatyczne obszarów leśnych, charakteryzujące się zmniejszonym wypromienio-waniem efektywnym (składnik L), jak również obszarów zurbanizowanych i uprzemysłowionych, odznaczających się występowaniem składnika & w bilansie cieplnym powierzchni czynnej.