DSC08800 [ www potrzebujegotowki pl ]

Przykładem przepływów liniowych niezależnych jest skup od rolników i dostawy do punktów sprzedaży detalicznej, np. niepakowanych ziemniaków przeznaczonych do bieżącej konsumpcji Bez względu na liczbę ogniw pośrednich. przepływ tego dobra nic jest zależny od przepływu innych dóbr. Częstotliwość i wielkość partii dostaw oraz rozmiary zapasów oraz sposób transportu są rezultatem indywidualnych umów handlowych między uczestnikami takiego łańcucha logistycznego.

Przy kładem przepływów kombinow anych i zależnych od innych dóbr jest produkcja oraz dystrybucja wyrobów przemysłowych z wykorzystaniem kooperacji np. samochodów, samolotów itp. Problem polega między' innymi na synchronizacji dostaw:

-    materiałów do producentów' elementów kooperacyjnych,

materiałów od bezpośrednich dostawców do producenta wyrobu finalnego, pełnej synchronizacji dostaw materiałów i elementów kooperacyjnych z systemem logistycznym fabry ki montującej wyroby finalne.

Celem tej sy nchronizacji pow inno być zapewnienie dostaw w odpowiedniej ilości i koszcie do określonych stanowisk produkcyjnych i montażowych, łącznic / monta/em końcowy m. Wzajemna zależność tych przepływów polega na tym. że zarówno z ekonomicznego, jak i technicznego punktu widzenia dostawa jednego materiału musi być zsynchronizowana z dostawami innych materiałów i elementów kooperacyjny ch. Wszystkie dostawy są wzajemnie zależne i żadnej 7. nich nie można zmienić nie naruszając przepływu pozostałych dostaw.

Te pow iązania są często bardzo skomplikowane, gdyż:

-    często wy stępuje duża ilość kupowanych materiałów,

-    występuje duża liczba kooperantów, tworzących kilkustopniowy układ kooperacyjny,

stosowane są zróżnicowane rodzaje opakowań, a także środków przeładunkowych często niedostosowanych do technicznych możliwości składowania i transportu.

Przepływom fizyczny m zawsze towarzyszą odpowiednie przepływy informacji. a także środków pieniężnych.

3.2. Łańcuchy logistyczne

Dla zapewnienia sprawnego i efektywnego przepływu materiałów, półproduktów i wyrobów finalnych niezbędne są określone działania w układzie cza-

sowo-przestrzennym. Działania te powinny dotyczyć przede wszystkim czasu przepływu produktów i związanych z nim informacji, kosztów przepływu oraz poziomu obsługi klientów. Jest to wyraz stosowania zasady przepływów⁷⁵, określanej też jako orientacja przepływowa, stosowanej tak w zarządzaniu przedsiębiorstwem, jak i w stosunkach między dostawcami i odbiorcami. Wspomniane działania powinny być skoordynowane, a procesy logistyczne realizowane wewnątrz przedsiębiorstw i między' przedsiębiorstwami powinny być jak najlepiej zintegrowane. Takim instrumentem koordynacji są łańcuchy logistyczne nazywane niekiedy kanałami logistycznymi.

Łańcuchy logistyczne można rozpatrywać w ujęciu przedmiotowym i podmiotowym. Łańcuch logistyczny w ujęciu przedmiotowym składa się z surowców i półproduktów zakupywanych na rynku zaopatrzeniowym zgodnie z zapotrzebowaniem i kierowanych do procesów produkcyjnych oraz wyrobów gotowych przekazywanych do sprzedaży, tj. do sieci handlowej (rys. 3). Jest to więc określony strumień przepływu produktów od dostawców surowców poprzez określone stadia przetwórstwa i dystrybucji aż do ostatecznych odbiorców.

W ujęciu podmiotowym łańcuch logistyczny, zgodnie z orientacją przepływową, obejmuje współdziałające przedsiębiorstwa, obszary współdziałania i wewnętrzne przedsiębiorstwa. Składa się więc z wielu ogniw, które muszą się zazębiać, aby łańcuch być solidny. Mogą to być:

-    dostawcy materiałów,

-    dostawcy elementów kooperacyjnych.

-    przedsiębiorstwa spedycyjne,

-    przedsiębiorstwa transportowe,

-    przedsiębiorstwa magazynowe,

-    producenci finalni,

-    przedsiębiorstwa pakujące i przeładunkowe,

-    hurtownicy.

-    dealerzy,

-    agenci,

-    detal iści.

^M Tę zasadę wyróżnili między innymi P Fcy: Op- cii: J. Weber Op cii.

- 41