DSCF5706

422

M. Kalinowska-Zdun

w gospodarstwie, to przygotowanie roli zapewnia użycie kilku narzędzi. Zwiększa

jednak wtedy liczbę przejazdów po polu i stopień ubicia gleby przez koła ciągnika.

Pierwszym zabiegiem jest więc włókowanie, a na zwięźlej szych glebach — bro- H nowanie, wyrównujące wierzchnią warstwę roli i przerywające parowanie wody. "3j| Następnie wysiewa się nawozy azotowe i spulchnia rolę na głębokość 6—8 cm, aby :^: wymieszać nawozy. Głębsze spulchnienie i wymieszanie nawozów bywa konieczne ; zwłaszcza podczas wiosennego nawożenia nawozami fosforowymi i potasowymips których nie zastosowano jesienią na skutek niekorzystnej pogody. Takich zabiegów dokonuje się za pomocą kultywatorów o sztywnych łapach lub można stosowilć glebogryzarki. Aby zapewnić zwięzłość spulchnionej w ten sposób warstwie roli oraz dobre podsiąkanie, stosuje się wałowanie wałem pierścieniowym, kolczastym lub strunowym, a następnie spulchnia warstwę za pomocą bron średnich. Narzędziai Jdo przedsiewnej uprawy można łączyć ze sobą, np. kultywator, wał i bronę^ Najszybszym sposobem wiosennego przygotowania roli jest jej uprawa za pomocą specjalnego zestawu narzędzi, dzięki którym uzyskuje się pożądany efekt spulchnienia: i zwięzłość roli przed wysiewem nasion. Jednakże takie agregaty nie są dostępne dla wszystkich plantatorów buraka cukrowego.

1.7.2. Nawożenie

okresie kiełkowania oraz pierwszych faz wzrostu aż do osiągnięcia fazy 6 liści. W

Burak jest gatunkiem pobierającym duże ilości składników pokarmowycłjJi (tab. 1.9). Wielkość pobrania zależy od plonu korzeni i liści, a także od składka chemicznego roślin, który, jak wiadomo, waha się w szerokich granicach w zależ- | ności od odmiany, klimatu, gleby itp. Burak jest wrażliwy na zasolenie gleby w

późniejszym okresie na ogół znosi dobrze zasolenie. Pobieranie składników pokar- i mowych przez korzenie jest w początkowych fazach wzrostu bardzo słabe, a nasila się po około 60 dniach wegetacji. Między 60 a 130 dniem wegetacji, tj. w fazie rozrostu korzenia spichrzowego i narastania towarzyszących mu liści, burak pobiera 3/4 azotu, fosforu i potasu potrzebnego w pierwszym roku wegetacji oraz prawie całą ilość wapnia. Przypada to na drugą połowę czerwca, lipiec i sierpień. O tempie| pobierania składników decydują również warunki klimatyczne. Obfite opady! ciepło w końcowym okresie wegetacji aktywizują procesy wzrostu i pobierania składników mineralnych, co opóźnia dojrzewanie korzeni i wpływa niekorzystnie na ich wartość technologiczną.

Deficyt azotu, fosforu, potasu i wapnia wpływa w dużym stopniu na przebieg fotosyntezy buraka, oddychania, transpiracji i przewodzenia substancji w roślinie i to zarówno w okresie młodocianym, jak i w fazie korzenia dojrzałego.

Niedostatek azotu modyfikuje wiele procesów, a przede wszystkim obniża J| wartość chlorofilu, szczególnie w liściach starszych. Długotrwały brak tego skłac nika hamuje aktywność fotosyntetyczną wszystkich liści. Niedostatek fosforu pc