DSCF5729

1. Burak cukrowy 445

co gwarantuje wyższą zawartość cukru i brak odrostów młodych liści podczas kowania buraków na pryzmach (rys. 1.4).

fll3>

#bió^r przeprowadza się różnymi metodami w zależności od wielkości plantacji j^ąju dostępnych maszyn. Najprostszą metodą coraz rzadziej stosowaną jest i\, _fp_Czny; wykopane widłami korzenie ogławia się nożem. Ta metoda zbioru jest ^ Aio pracochłonna, ale stopień uszkodzeń korzeni mały. Częściej stosuje się lawinie korzeni za pomocą ogławiaczy ręcznych na długim stylisku, ale korzenie ^0l\₀mje się widłami bądź, na większych plantacjach, wyoruje się je wyorywa-konnymi, ciągnikowymi lub kopaczkami do ziemniaka. Wykopane korzenie ciągane na wały za pomocą bron. Ta metoda zbioru była dość rozpowszechnio-⁵ w gospodarstwach indywidualnych, niedysponujących dostateczną siłą mecha-•_czną. Stosując ją uzyskuje się czyste liście z główkami, nadające się do zakisza-korzenie natomiast, zwłaszcza wykopane za pomocą zaadaptowanych kopaczek ^nośnikowych i ściągane bronami na wały, są słabo doczyszczone i w znacznym stopniu pokaleczone, nie nadają się więc do dłuższego składowania.

Zmechanizowany zbiór liści i korzeni, umożliwiający zachowanie dużej wartości paszowej liści, przeprowadzany jest obecnie jednorzędowym kombajnem Neptun. Zarówno liście, jak i korzenie są ładowane do zbiorników i w określonych miejscach w czasie przejazdów składowane. Ułatwia to zwózkę i liści, i korzeni. W ten sposób uzyskuje się dość czyste liście, korzenie natomiast są niezbyt dobrze doczyszczone. Choć zbiór kombajnem bardzo ułatwia pracę, jest jednak stosunkowo mało wydajny (wydajność robocza wynosi 0,15-0,20 ha na 1 godzinę). Kombajny mogą pracować na małych plantacjach o zróżnicowanych glebach, nie można ich jednak używać, gdy gleba jest nadmiernie wilgotna.

Najwyższy stopień mechanizacji zbioru buraka uzyskuje się stosując maszyny wielorzędowe, z których w Polsce są znane maszyny sześciorzędowe. Charakteryzują się one bardzo dużą wydajnością (0,6-0,8 ha/godz.). Maszyna do zbioru składa się z trzech niezależnie pracujących zespołów: ogławiacza, wyorywacza korzeni i ładowacza. Wymagają one dużej liczby ciągników zarówno do zbioru, jak i do wywozu korzeni i liści z pola. Jako że w ogławiaczu pracuje obijacz liści, zawieszany czołowo na ciągniku, a ogławiacz korzeni jako urządzenie niezależne z tyłu, w efekcie uzyskuje się liście rozbite na sieczkę, a główka korzenia pozostaje na polu. Podczas ogławiania należy więc zorganizować transport liści przekazywanych zobijacza na przyczepy. Ta metoda ogławiania zuboża liście o cenny element, ja kim jest górna część korzenia (główka), co powoduje, że liście źle się kiszą i wy magają dużej ilości dodatków chłonących sok.

Jakość ogławiania nie jest zadowalająca, szczególnie w warunkach niskiej ot sady nierównomiernie rozmieszczonych roślin, których korzenie wystają w różnyi stopniu z gleby i są przycinane na różnej wysokości. Przy tej metodzie zbioru i n skich obsadach notuje się straty korzeni wynoszące około 30%, a korzenie prz chowują się bardzo źle i nie nadają się do dłuższego składowania.