DSCN0592

5. Obliczenia wytrzymałościowe projektowe i sprawdzające

Rys. 5.28. Współczynnik Y_n — Y_Fm Y_u dla kół zewnętrznych: a. — 20°, hjm, = 1, h_a0/m, = 1,25,

C.o/m. - 0,375 [68]

W przypadku kół szlifowanych z protuberancją wzory (5.131) i (5.132) są ważne pod warunkiem, że linie pod kątem 30° do osi zęba, wyznaczające przekrój niebezpieczny, stykają się z zarysem zęba w obszarze protuberancji, na krzywiżnie przejściowej powstałej od nacinania narzędziem o promieniu wierzchołka Q_a0 > 0,

Yf — współczynnik pochylenia linii zęba, stosowany dla zębów skośnych, uwzględnia różnicę pomiędzy kołem z uzębieniem skośnym, faktycznie występują* cym w przekładni, a zastępczym kołem walcowym o liczbie zębów z„. Naprężenia w zębie skośnym rozkładają się korzystniej, ponieważ linie styku zębów przebiegają skośnie po boku zęba. Wartość Y_f obliczamy wzorem:

“5    (5.133)

1- 0,25a,£0,75.    (5.134)

gdzie p jest kątem pochylenia linii śrubowej zęba skośnego na walcu podziałowym, ^a — poskokowym wskaźnikiem przyporu.

Współczynnik Y_f można wyznaczać też z wykresu na rys. 5.31.

Rys. 5.29. Współczynnik Yn dla kół zewnętrznych: a. = 20°, hjm_m * 1. /i_B0/m_o = 1.25.    = 0.25 [68]

Y_c — współczynnik wskaźnika przyporu uwzględnia fakt, że obciążenie pełne działa nie u wierzchołka zęba, lecz na odcinku jednoparowego przyporu. Jego wartość można obliczać przybliżonym wzorem:

0,8

Y_t = 0,2+—.    (51135)

e_a

Za pomocą tego współczynnika uwzględniamy zmianę naprężenia nominalnego i koncentracji naprężeń w wyniku przemieszczenia siły z wierzchołka zęba do zewnętrznego punktu jednoparowego przyporu (punkt D na linii zazębienia).

Współczynnik Y_t można też traktować jako iloczyn dwóch innych współczynników, a mianowicie

n-M* (5.135a)