DSCN1741

^CJ„_ki bądź też - głównie w czasach kry.

Usu'- '^{v akc}-*^{ach ołwane}£° protestu spó-

fceznego” (W- ^Adamski 199°, s. 2^,9J. (A.S.)    ^    ----«.

_/(łh akt\'vizm. konflikt społeczny, ruchy _spo- obyczaj *° ^{>CZajf zob} instytucja totain-. styl życia, zmiana społeczna    ' ^J    ^

I jtcratunr

Adamski W. IW Konflikt interesów a przemiany struktury> społecznej [w J Interesy t konflikt Studia nad dynamiką struktury społecznej Polsce, pod red W. Adamskiego. Ossolineum. Wrocław.

Bell D.. 1994. Kulturowe sprzeczności kapitalizmu, Wvd. Nauk. PWN, Warszawa.

Dyoniziak R. 1965. Młodzieżowa ..podkultura'' Studium socjologiczne, Wiedza Po-wszechna, Warszawa.

Jawłowska A.. 1975. Drogi kontr kul tury’, PIW.

Warszawa.

Palcczny T., 1997. Kontestacja Formy buntu we współczesnym społeczeństwie, Zakł. Wyd.

.pornos". Kraków.

^lnit'nia i po.

_VV odmowie poparcia dla władzy i j_cj

Kontrfaktyczność (ang. counterfacłual), sposób analizy alternatywnych wersji przebiegu jakiegoś procesu (historycznego, społecznego. gospodarczego itp.) przy założeniu. że zdarzyło się coś. co faktycznie nie miało miejsca. Zmierza się do uzyskania odpowiedzi na tzw. pytania kontrfaktyczne typu: „co by było, gdyby...?”. Warto zauważyć. ze kontrfaktyczność występuje także w wyjaśnianiu naukowym (zwłaszcza wyjaśnianiu przyczynowym). Wskazując przyczyny zajścia jakiegoś zdarzenia, zakłada się milcząco, że gdyby one nie zaistniały, to dane zdarzenie by nie wystąpiło. Przykładowo. uznając, że jakieś działanie jest niezgodne z interesami jednostki lub grupy, zakłada się, źc wiadome jest. jakie działania ^są zgodne z tymi interesami. Kontrfaktycz-ność stanowi podstawę weryfikacji (falsy-fikacji) hipotez |S. Andreski 1992, s. 80]. (A.S.)

Z°b. artefakty, determim/m w socjologii, fakt *P°łeczny, falsyfikacia, rozwój społcc/ny. wery* fikacja.

^n,r"la społeczna 89 •■ilCTatura:

Andrcski S.. 190*) ,.

PWN. War^““ ^l1eóero °Hni,

;»ch ódtehS^c”"“₀^^{Uem rt4}»«<xi-

społecznymi. Punkcia Un, ?' ' ^Wzx,rami stycznych. _ten sposób usiłuje s.e ,a

Sie ^rca'i^ację |Ą5 1

PTObegu źyc.a spoino, wtacza wywiązywana się z ról społecznych

Aby dana zbiorowość nie uległa dezintegracji lub rozpadowi. j_ej poszczególni członkowie muszą wykonywać pewne działania na rzecz szerszej zbiorowości, wywiązywać się z przyjętych zadań i obowiązków. Wobec jednostek nie wywiązujących się z tych zadań, naruszających ustanowione normy zachowań itp., zbiorowość musi mieć możliwość wywierania różnymi sposobami nacisku, aby w razie potrzeby wymusić oczekiwane zachowania. Stosuje sic środki od najłagodniejszych, takich jak sugestie. nakazy , perswazja, a2 do przymusu lub ostracyzmu Odwoływanie się do tego typu sankcji ma na ccłu nie tylko wymuszenie zmiany zachowań jednostki lub grupy , pełni także funkcję protekcyjną - pozwala innym zobaczyć, co ich może czekać, gdyfcy przestali właściwie wywiązywać się z podjętych zobow iązań społecznych W stosunku do jednostek wywiązujących się z przy-jętych obowiązków , przestrzegających notm. wartości i wzorów' zachowań stosuje się typu

^spo1" ! ; , Z intcrior.«cji nom. pr/ede m&Mm _{co naktowanc )C}5t