DSCN1864

212 Typ człowieka samo realizującego się się zarówno co do wymaganej rozległości horyzontów osób działających w ich ramach, jak też przypuszczalnie co do innych swoich koreiatów. Leon H. Warshay przeprowadził badania empiryczne nad uwarunkowaniami kształtowania się omawianego typu. Stwierdza on również; że dla lepszego zrozumienia związku między „rozległością horyzontów” niektórych ludzi a zmianą społeczną i kulturową potrzebne jest przebadanie tych uwarunkowań i sytuacji, w których ludzie ci zaczynają uczestniczyć, jakkolwiek krótkotrwale i nie bez obaw i psychicznych oporów, w formalnych układach władzy. (M.P.)

Literatura:

Warshay L.H.. 1962. Breadth of Perspective

(w:] Humań Behavior and Social Processes.

A-M Rosę (ed_). Houghton Mifłlin. Boston. Warshay L.H., 1964, Breadth óf Perspecttve

and Social Change [w:J G.K. Zollschan.

W'. Hirsch. Exp!oration in Social Change,

Routledgc and Kegan Paul, London.

Typ człowieka samorealizującego się, opisana przez Abrahama H. Maslowa [ 1990, s. 212—250] osobowość, którą charakteryzują następujące właściwości: 1. Sprawna percepcja rzeczywistości. Ludzie omawianego typu potrafią w większym stopniu postrzegać to. co jest, a nic rzeczywistość zniekształconą poprzez swoje nadzieje, pragnienia, obawy, łęki i stereotypowe przekonania własne lub społeczności, do której należą. Zdolność ta została nazwana „niewinnym okiem” [HE. Read I945J. 2. Akceptacja siebie, innych ludzi oraz świata przyrody. Brak postawy obronnej, pozy, obłudy. Brak neurotycznych wstrętów I awersji wobec otoczenia i wobec fizjologii. „Nikt nie skarży się, że woda jest mokra, że skały są twarde i że drzewa są zielone”. Nie oznacza to bierności i rezygnacji — możliwe do wyeliminowania braki, tak fizyczne jak też braki charakteru, należy eliminować. 3. Spontaniczność. prostota, naturalność zachowania. Zachowanie niekonwencjonalne, które pozostaje jednak etyczne. 4. Koncentracja na problemie zewnętrznym, a nie na swoim

ego. Posiadanie misji życiowej, odległy celów o szerszym, nieegoistycznym afa. sie. W konsekwencji, brak małosfkowofcj. wielkoduszność. 5. Dystans wobec raew. wistości i potrzeba zachowania prywatności. 6. Autonomia, niezależność od otoczr-nia społecznego. Ludzie samorealizująr. się nie kierują się niedoborem (ich potrzeb) bezpieczeństwa, miłości, szacunku, przynależności są już zaspokojone), są om motywowani potrzebą rozwoju, zaspokojeń tej potrzeby ma u nich charakter wt-wnątrzjednostkowy. Są wystarczając sfc by nie zależeć od innych, popularność, po zycja, zaszczyty stają się wówczas mnie ważne niż własny rozwój wewnętrzny,

7. Ciągła świeżość ocen, zdolność doceniania wciąż na nowo podstawowych, o- | dziennych dobrodziejstw życia. 8. Casc osób omawianego typu doświadcza praw mistycznych, stanów świadomości pnró I dzących do wizji, uniesień, poczucia moo i jasnego pojmowania. Nie są to pasąca

0    charakterze religijnym: występują z rosa częstotliwością, mają też różną imensw-ność. Zmieniają one człowieka i war niąją go. 9. Poczucie wspólnoty z inaMs ludźmi, z rodzajem ludzkim, chęć korowania niedoskonałych zachowań inmdi

1    wspomagania ich, to co A. Adler nami „postawą starszego brata". 10. Związki k dzi samorealizujących się z innymi ludna są głębokie uczuciowo, inni uczestnicy nd związków są, w ich wyniku, zrównoważę*¹ emocjonalnie. I I. Demokratyczna struła ra charakteru, zróżnicowanie ludzi według zdolności, talentów, charakterów, a nie dług rasy. nazwisk czy władzy. Nastaw*** na uczenie się od innych, z którymi P⁰*¹' stają w relacjach, bez względu na to, k** oni są. 12. Wyraźne uświadomienie id* różnicy między celami i środkami, umię-j^-ność zmiennej koncentracji na dzialanik" w zależności od tego, czy prowadzą one^ai’ celów przekształcanych następnie w sn^v-'' działań bardziej złożonych, czy też re**¹" cel finalny. 13. Filozoficzne i nte*k«s^|n poczucie humoru. 14. Twórcze. * f**'