w Cmn-nsk, - ELEKTRONIKA W ZADANIACH
Część i Analiza malosygnalowa układów półprzewodnikowych
Ad 1. Układ nasz traktujemy jak wzmacniacz, którego zaciskiem wejściowym jest węzeł o numerze a=l. a wyjściowym węzeł o numerze b = 2. Wzmocnienie napięciowe układu obliczamy ze wzoru Nr 2 podanego w tabeli W3.7. ponieważ układ pracuje bez obciążenia zewnętrznego. Rezystor Rd uwzględniono w macierzy układu (jako K0), a zatem jest traktowany tutaj jako element wewnętrzny układu:
(3.13.4)
gdzie:
• Ajo to dopełnienie algebraiczne elementu Y12 macierzy, czyli podwyznacznik powstały przez skreślenie pierwszego wiersza i drugiej kolumny macierzy, opatrzony znakiem minus wynikającym z wyrażenia (-1 ),+2;
• Au to dopełnienie algebraiczne elementu Yn macierzy, czyli podwyznacznik powstały przez skreślenie pierwszego wiersza i pierwszej kolumny, opatrzony znakiem plus wynikającym z wyrażenia (-l)l+l:
Mamy więc:
k, -
1-1J -yin^Sds) 'u^Sdj u,z nu -t- j 5
Powiedzmy jeszcze w tym miejscu wyraźnie, że oczywiście możemy potraktować rezystor Ro jako obciążenie naszego wzmacniacza i do obliczenia wzmocnienia wykorzystać ogólniejszy wzór Nr 1 z tabeli W3.7. ale wtedy należy usunąć admitancję YD z macierzy układu. Jak łatwo można sprawdzić wyniki uzyskiw'ane przy obydwu podejściach są identyczne.
Ad 2. Rezystancję wejściową obliczamy ze wzoru Nr 6 w tabeli W3.5:
(3.13.6)
gdzie A to wyznacznik pełnej macierzy układu, czyli:
(3.13.7)
^ = Y0(Y„ + 8dl)-0■ gm = 2p5 (0,2 mS +15 \iS) = 430f
Otrzymujemy zatem:
(3.13.8)
Ad 3. Rezystancję wyjściową obliczamy „patrząc" z zacisku wyjściowego wzmacniacza przy wykorzystaniu wzoru Nr 8 z tabeli W3.7, uwzględniając rezystancję wewnętrzną źródła napięcia wejściowego R, = 0:
*Au + A|U2 _ A|l,22 /?, A + A,, A,,
(3.13.9)
gdzie A, 1.22 to (zawsze dodatni) podwyznacznik powstały przez skreślenie pierwszego wiersza i pierwszej kolumny, a następnie drugiego wiersza i drugiej kolumny macierzy (w naszym przypadku skreślone zostają wszystkie elementy macierzy, wtedy Au.22 = 1).
Mamy więc:
Obliczone metodą macierzy admitancyjnej parametry /?„, i R,„ wzmacniacza dokładnie zgadzają się z wartościami uzyskanymi w Rozwiązaniu 1.
powered by
Zadanie 3.14
Obliczyć podstawowe wielkości charakterystyczne wzmacniacza prądu zmiennego z tranzystorem E-MOS pokazanego na rysunku 3.14.1, tzn.:
1. wzmocnienie napięciowe k„\
2. rezystancję wejściową
3. rezystancję wyjściową Ruy; jeśli zachowanie tranzystora dla małych przyrostów prądów i napięć w otoczeniu jego punktu pracy w tym układzie opisują parametry małosygnalowe typu y (dla konfiguracji ze wspólnym źródłem) o wartościach:
yn = gm = 2.0 mS; y22 = g,h = 15 pS;
ytl = 0; oraz yn = 0,
a dla częstotliwości sygnału wejściowego impedancje kondensatorów sprzęgających CHf, C»i oraz Cs są równe zeru (tzn. kondensatory te można uważać za zwarcie).
Wzmacniacz pracuje w stanie biegu jałowego, tzn. bez zewnętrznego obciążenia, (czyli traktujemy rezystor Rp jako jedyne obciążenie tranzystora).
Rozwiązanie 1
Postępując zgodnie z zaleceniami omówionymi we Wprowadzeniu (patrz rozdział W3.6) otrzymujemy schemat zastępczy analizowanego układu dla składowej zmiennej o postaci jak na rysunku 3.14.2. Podłączone do stałych napięć zasilających końce rezystorów Rt i R0 na naszym schemacie znajdują się na potencjale zerowym (masie układu). Okazuje się też. że rezystory Ri i R2 polaryzujące bramkę włączone równolegle pomiędzy bramką a masą układu są zwierane przez dużą pojemność Cc, i znikają ze schematu zastępczego. Bramka tranzystora znajduje się więc dla sygnału zmiennego na potencjale masy i tranzystor pracuje w konfiguracji ze wspólną bramką (WG). Kondensatory sprzęgające C„ i CKy są traktowane jak zwarcie.
Aby uniknąć przeliczania parametrów y (czyli y») —*ys możemy pomiędzy wyprowadzenia tranzystora wrysować jego schemat zastępczy dla parametrów y. Prowadzi to do prostego schematu pokazanego na rysunku 3.14.3. zawierającego dwa źródła wymuszające u„, i gmuK„ z którego można wprost obliczyć żądane parametry charakterystyczne wzmacniacza.
Ad 1. Zauważamy, że uKX = - um a więc SPM ma wartość g„, uw i kierunek przeciwny do pokazanego na rysunku 3.14.3. Dla uzyskanego schematu zastępczego (liniowego
-69-